Ο πονηρός πολιτευτής και οι χαμένες ευκαιρίες

Την προηγούμενη εβδομάδα στο πλαίσιο της δράσης μας για το θέμα των συμβασιούχων και της χρηματοδότησης των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών ζητήθηκε από γραφείο κορυφαίας βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, σχετικής με θέματα παιδείας, ενημέρωση για τη συνάντηση του Συλλόγου μας με τη Γενική Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας. Έκρινα πως αυτή την ενημέρωση έπρεπε να την κάνω, όπως και τελικά έγινε.
Κλείνοντας την επικοινωνία ο υπεύθυνος του Γραφείου με ρώτησε δήθεν τυχαία τι σχεδιασμός γνωρίζουμε να υπάρχει τα τελευταία... 5 χρόνια ας πούμε για τις βιβλιοθήκες. Θεωρώντας κουτοπόνηρη την ερώτηση του απάντησα, νομίζω, κατάλληλα: ο ίδιος που υπήρχε και επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Στη σιωπή του συνέχισα λέγοντας πως αφού με πολλά εγκαίνια και διαφήμιση οι τελευταίες κυβερνήσεις εμφάνιζαν με "ξένα χρήματα" έργο στο χώρο των βιβλιοθηκών, όταν ερχόταν και έρχεται η στιγμή το ίδιο το κράτος να συνεχίσει ό,τι δημιουργήθηκε, το άφηναν και το αφήνουν να καταρρεύσει. Ο λαλίστατος πολιτικάντης συνέχισε τη σιωπή του όταν νηφάλια πάντα του θύμισα τι έκανε ο Πέτρος Ευθυμίου (κυρίως) στις σχολικές βιβλιοθήκες.


Όταν το τηλεφώνημα τελείωσε, αναλογιζόμενος την κοντόφθαλμη και μικροπολιτική λογική των κομμάτων εξουσίας που είναι αποδέκτες αιτημάτων, θυμήθηκα άλλο ένα άγνωστο σκάνδαλο στο χώρο μας. Ήταν το 1999-2001 όταν ο Οργανισμός Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτησης (ΟΕΕΚ) αποφάσισε και υλοποίησε ένα έργο συγκρότησης και εμπλουτισμού 56 βιβλιοθηκών σε δημόσια ΙΕΚ της χώρας. Το πρόγραμμα χρηματοδοτήθηκε από το Β΄ΚΠΣ, ήταν ανάλογο του προγράμματος σχολικών βιβλιοθηκών, και ξόδεψε αρκετά εκατομμύρια δραχμές για τη διαμόρφωση των χώρων και τη συγκρότηση των συλλογών (με περίεργα κριτήρια στην επιλογή και την ποσότητα των τίτλων).

Όταν το έργο ολοκληρώθηκε χάρις στην κοπιώδη εργασία ομάδας βιβλιοθηκονόμων και εγκαινιάσθηκε (με τηλεοπτική κάλυψη), άρχισε να καταρρέει. Αποσπασμένοι καθηγητές των ΙΕΚ εκπαιδεύτηκαν σε ολιγόωρα σεμινάρια βιβλιοθηκονομίας και "ανέλαβαν" τη λειτουργία των βιβλιοθηκών. Οι καινούριοι αποσπασμένοι την επόμενη χρονιά δεν εκαπιδεύτηκαν, οι βιβλιοθήκες άρχισαν να κλείνουν, το υλικό και ο εξοπλισμός συλήθηκε. Δεν ξέρω σήμερα αν έχει μείνει κάτι από όλο αυτό. Ξέρω όμως πως η διαφήμιση ενός τέτοιου έργου μας κόστισε ακριβά, καθώς η αλήθεια είναι πως δεν πρόλαβε να λειτουργήσει ο θεσμός.


Δεν ξέρω με τι χρήματα θα κάνουν διαφήμιση η παρούσα και η επόμενη κυβέρνηση, γιατί πολύ φοβάμαι ότι ούτε έργα θα μπορούν χωρίς τα χρήματα που τόσο άφρονα ξόδεψαν όλα αυτά τα χρόνια. Και χωρίς διαφήμιση κυβερνήσεις στην Ελλάδα δεν γίνονται...