Μαλακωδώς εφησυχασθείς επί μακρόν

Όταν ήμουν μικρός οι τριαντάρηδες μου φαίνονταν "μεγάλοι", οι σαραντάρηδες "πολύ μεγάλοι". Σήμερα στη μέση... αυτών των δύο μεγεθών ακούω του Αλκίνοου το τραγούδι στο στόμα του πεντάχρονου γιου μου και κουνάω τσαντισμένος το κεφάλι. Ήταν ανάγκη;

Μαλακωδώς εφησυχασθείς επί μακρόν
ο καλλιτέχνης επανεξετάζει την κατάσταση
πριν ξεχαστεί εκ νέου:

Τα γόνατά μου κάνουν χρίτσι-χρίτσι, μεγαλώνω
Το χάνω κάθε χρόνο το παιχνίδι με το χρόνο
Μετακόμιζα, θυμάμαι, μ' ένα αμάξι
τώρα όλα τα ζητώ για να 'μαι εντάξει
Όλα δικά μου κι όλα σ' άλλους τα χρωστώ
και τα πληρώνω

Ήταν ανάγκη;
Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοντινά


Ασπρίζουν τα μαλλιά μου κάθε μέρα, μεγαλώνω
Τα ίδια είχε πάθει κι ο μπαμπάς μου σ' άλλο χρόνο
Τα παιδιά με λένε κύριο Αλκίνοο
Με ενοχλεί μα τελευταίως το καταπίνω
Θα 'ρθει σε λίγο η καρδιά και τα νεφρά και να μην πίνω


Ήταν ανάγκη;
Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοντινά


Αυριανό ραμολιμέντο μου συγχώρα τη σπατάλη
συγχώρα με την ώρα που θα δίνεις τη σκυτάλη
Πόσο αφελής θα μοιάζω στα δικά σου μάτια
σαν θα σου κόβουν το τσιγάρο και τ' αλάτια
Η αθανασία με ξεγέλασε, μου πήρε το κεφάλι


Ήταν ανάγκη; Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα; Όλα μου μοιάζαν παντοντινά


Όταν θα λέω
"πώς χάθηκαν όλα στο κάθε μέρα!"
"Κανείς δε ζει να τον θαυμάζω"
"Ξένος στον αδυσώπητο χαβά της ανθρωπότητας
ο Χατζιδάκις μοιάζει στην προϊστορία
κι αντικατάσταση δεν έγινε καμία"
χρόνια μετά τις κηδείες των παλιών
όταν δεν θα μπορώ να γράψω ούτε τ' όνομά μου
τα τραγουδάκια που άφησα γι' αργότερα
θα με κοιτούν να φεύγω

και θα γκρινιάζουν σα γέροι που δεν έζησαν
τότε θα ξέρω πως
ήταν ανάγκη
ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα
που όλα μου μοιάζαν παντοτινά
παντοτινά, παντοτινά


Ο γερο - Γλαύκος διάβασε σε έναν τοίχο "χρόνος ο πανδαμάτωρ"
κι έκλαψε σαν παιδί
κι ήταν παιδί.