Ο Ισαάκ Σούσης: ένας στιχουργός-βιβλιοθηκονόμος

Θυμάμαι κάποια περίοδο σίγουρα τον ενοχλούσε η στενότητα του χώρου των βιβλιοθηκών, τα κυκλώματα, οι λίγες προσλήψεις. Εξάλλου επέλεξε τη Βιβλιοθηκονομία «μεγάλος», δεν την βρήκε, όπως λίγο-πολύ εμείς οι υπόλοιποι. Στη Σχολή δυσκολεύτηκε μάλλον να προσαρμοστεί, αλλά μάλλον το ευχαριστήθηκε από κάποια στιγμή και έπειτα. Όπως και να είναι το θεωρώ γλυκιά εκδίκηση να μπαίνει ο Σούσης στις Βιβλιοθήκες ως απόκτημα*, από τη στιγμή που δεν μπήκε ως Βιβλιοθηκονόμος.

Τον θυμήθηκα, γιατί πια έχουμε χαθεί, όταν με διαφορά μιας μέρας διάβασα ένα ποίημά του στη «Βιβλιοθήκη» της Ελευθεροτυπίας (19/6/2009), και μια συνέντευξη-διάλογο με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο στα Νέα (20/6/2009). Θυμάμαι τη λαχτάρα μας ν’ ακούσουμε στον Μελωδία το «Νότο» και το «Γάτο», όταν μας είπε ότι βγαίνει το CD του Μαχαιρίτσα, την αγωνία μας σχεδόν πώς θα φανεί, το… καμάρι μας την επόμενη μέρα για τον Ισαάκ. Τα χρόνια πέρασαν, νομίζω αναγνωρίζεται ευρέως ως σημαντικός στιχουργός, δίνει συνεντεύξεις, του κάνουν αφιερώματα, γράφει και εκδίδει, όμως… έχω την υποψία ότι αυτή η βιβλιοθηκονομία του έχει κάτσει!

*Ο Σούσης έχει εκδώσει μία ποιητική συλλογή (Κλίνατε επ’άπειρον, Εκδ. Γαβριηλίδης) και έχει επιμεληθεί την έκδοση «Μάνος Λοΐζος: μια μέρα ζωής» (Εκδ. Ιανός).