Οι νεκροθάφτες των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών…

Τις μέρες που απολύονταν οι μισοί υπάλληλοι μιας Πανεπιστημιακής Βιβλιοθήκης τον Ιούνιο, η διευθύντρια άρον-άρον έφευγε για ολιγοήμερες διακοπές. Πώς θα αντιμετώπιζε εξάλλου θυμωμένα, απογοητευμένα, φοβισμένα βλέμματα; Όταν γύρισε, η βαβούρα είχε καταλαγιάσει, μόνο που οι δουλειές είχαν παγώσει και οι μόνιμοι γκρίνιαζαν. Τους έκλεισε το στόμα τάζοντάς τους υπερωρίες, εξάλλου οι φοιτητές είχαν συνηθίσει η βιβλιοθήκη να είναι ανοιχτή και το απόγευμα. Δεν ξέρω τι κάνουν οι συνάδελφοι, χαθήκαμε… ο καθένας στον αγώνα του… κάποιοι ίσως να τρέχουν πάλι πίσω από βουλευτές… κάποιοι έχουν χάσει τους δικούς τους που έπαιρναν τηλέφωνο λέγοντας «γράψε ένα όνομα… είναι για τη βιβλιοθήκη…»…

Τι σας λέω τώρα… οι συμβασιούχοι λείπουν από τη φρασεολογία αυτών των εκλογών… υπάρχουν μόνο τα κατάπτυστα STAGE…
Λείπουν και από το συνδικαλισμό… η προσωρινότητα δεν «επιτρέπει» δημιουργία σωματείων… και η ΓΣΕΕ κοιμάται τον ύπνο της (η ΑΔΕΔΥ ροχαλίζει κιόλας)… το ΠΑΜΕ ακολουθεί τη σεχταριστική λογική του ΚΚΕ…

Πρώην υπουργοί και στελέχη της ΝΔ που έθαψαν τις ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες, είτε πριμοδοτούνται με μία θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας (Νίκη Γκοτσοπούλου), είτε περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι ως νέοι επιβήτορες της κρατικής μας διάλυσης…
Δεν θα ξεχάσω τι έκανε ο Ευρυπίδης Στυλιανίδης ως Υπουργός Παιδείας το βράδυ και την επόμενη της δολοφονίας του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Δεν θα ξεχάσω τι δεν έκανε ποτέ ο φινετσάτος Άρης Σπηλιωτόπουλος…

Οι εκλογές δεν είναι μόνο ανάθημα, αλλά και ανάθεμα…

Ποντάρει στους βιβλιόφιλους ο Ευθυμίου

Από χθες που διάβασα στην Ελευθεροτυπία την είδηση στέκομαι βουβός, με απλανές βλέμμα και ανήμπορος με ήχους, νοήματα, ματιές να επικοινωνήσω με το περιβάλλον μου.

"Ο Π. Ευθυμίου ποντάρει στους βιβλιόφιλους ψηφοφόρους μοιράζοντας σελιδοδείκτες με φαρδιά πλατιά την υπογραφή του και την υπενθύμιση «υποψήφιος στη Β' Αθήνας» με τα απαραίτητα τηλέφωνα επικοινωνίας. "

Όπως ξέρουν όμως οι βιβλιόφιλοι, οι εκδότες και οι βιβλιοθηκονόμοι, μετά τη δημιουργία των 499 πρώτων σχολικών βιβλιοθηκών, ο πρώην δημοσιογράφος του ΔΟΛ εξήγγειλε ως υπουργός Παιδείας (2000) την δημιουργία 1000 νέων. 4 χρόνια μετά και ενώ δεν είχε γίνει τίποτα «μείωσε» την υπόσχεση σε 638 και εκδήλωσε ενδιαφέρον για την επάρκεια σε αντίτυπα των εγκεκριμένων τίτλων για τις σχολικές βιβλιοθήκες. Ανήγγειλε τη χρηματοδότηση για εμπλουτισμό των πρώτων 499. Καμιά υπόσχεσή του δεν υλοποιήθηκε. Δεν ανανέωσε τις συμβάσεις των βιβλιοθηκονόμων για τις πρώτες βιβλιοθήκες, πολλές από τις οποίες έμειναν κλειστές ελλείψει προσωπικού και δεν εκταμίευσε χρήματα για τον εμπλουτισμό τους.

Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ θεωρείται νεκροθάφτης των σχολικών βιβλιοθηκών. Γι' αυτό μου έκανε εντύπωση πώς απευθύνεται στους βιβλιόφιλους ο πρώην υπουργός...

Αλλά είπαμε... πρέπει να ξεχάσουμε το παλιό ΠΑΣΟΚ...

Ασπρο και μαύρο σε φόντο κίτρινο

Κάποιες φορές ανασύρονται από τη λήθη μορφές που έχεις συνδέσει με τη ζωή σου όπως την ονειρευόσουν… Ουσιαστικά στην επιφάνεια τις φέρνει η απουσία σύγχρονων τέτοιων διασυνδέσεων.

Νοιώθω ότι η λείπει από τη δημοσιογραφία αυτών των χρόνων ο Λυκούργος Κομίνης, η δεοντολογία και τα μυστικά της δημοσιογραφίας που κωδικοποίησε και χάρισε με αυτή την παλιά ελπίδα του δασκάλου που οραματίζεται (πώς λέμε Μαλέλης; ε, καμία σχέση!). Αυτό βέβαια που προσωποποιεί την έλλειψή του είναι το ειδικό βάρος της αιχμηρής ανεξαρτησίας, η δημοσιογραφία που αναζητά την αλήθεια, όχι αυτή που έπαψε ακόμη και να υποστηρίζει πως την υπηρετεί.

Σε μια δημοκρατία που ο τύπος δημοσκοπεί, η ανεξαρτησία αγνοείται.

Το ΠΑΣΟΚ και οι βιβλιοθήκες

Σε χθεσινή ανακοίνωσή του το ΠΑΣΟΚ αφού κατηγορεί τη ΝΔ για αδιαφορία και ανικανότητα στο θέμα των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών, εστιάζει την κριτική του στη λήξη της χρηματοδότησης της ελεύθερης πρόσβασης στα ηλεκτρονικά περιοδικά. Το θέμα αυτό διεκδικείται από τον Σύνδεσμο Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών (ΣΕΑΒ), με τον τρόπο που διεκδικείται... Ωστόσο είναι μέρος μονάχα του προβλήματος που υπάρχει γενικά στις βιβλιοθήκες της χώρας μας με τη χρηματοδότησή τους μετά τη λήξη των ευρωπαϊκών προγραμμάτων.

Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν ως επίδοξη κυβέρνηση "δεσμεύεται":

"1. για την άμεση επίλυση του προβλήματος αυτού, που παρακωλύει το εκπαιδευτικό και αναστέλλει το ερευνητικό έργο που παράγεται στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και
2. για την εφαρμογή μιας συνεκτικής Εθνικής Πολιτικής Βιβλιοθηκών και Πληροφόρησης, που θα στηρίζει μια σύγχρονη και αναβαθμισμένη Παιδεία".

Από πότε ρε παιδιά η συνδρομή στα ηλεκτρονικά περιοδικά που θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη μπαίνει σε επίσημη ανακοίνωση επίδοξης κυβέρνησης;

Το αυτονόητο για μια κοινωνία που λειτουργεί είναι ανακοίνωση προεκλογική;

Τίποτα πιο ουσιαστικό ως υπόσχεση για την ανάπτυξη των βιβλιοθηκών δεν έχουν να ανακοινώσουν και να υποσχεθούν;

Πάλι εθνικές πολιτικές και επιτροπές, πάλι αναβολές και διαψεύσεις;

Είναι ψέμα ή αλήθεια ότι η κυβέρνηση της ΝΔ διέλυσε τις ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες, όπως έκανε για τις σχολικές η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πριν από μερικά χρόνια (επί Π. Ευθυμίου);

Για ξαναδιαβάστε συνάδελφοι την πρώτη δέσμευση: θα πληρώσουν για να είναι ξανά διαθέσιμα τα ηλεκτρονικά περιοδικά. Αυτό μόνο; 380 συμβασιούχοι απολύθηκαν πριν από τρεις μήνες. Το μισό προσωπικό των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών που δούλευε χρόνια με συμβάσεις... Γαργάρα τους κάνει αυτούς η ανακοίνωση. Γαργάρα κάνει την έλλειψη ειδικευμένου προσωπικού από όλες τις βιβλιοθήκες της χώρας. Μόνο αυτό μπορεί να υποσχεθεί;

Οι δρόμοι και οι πλατείες

Η Πανεπιστημίου γέμισε μουσικές… έχουμε πάλι εκλογές… αυτή η προεκλογική κοινωνικότητά μας σαν πανηγύρι των προσδοκιών και των οραμάτων… το τελευταίο ίσως μέσα σε εισαγωγικά φυλακισμένο….

Τέλος πάντων Κυριακή πρωί άλλη μια συνάθροιση των κατοίκων της Πόλης, τώρα στο πάρκο της Βίλας Δρακόπουλου. Σύμβολο του Αγώνα για καλύτερη ζωή έγιναν οι πλατείες μας. Δενδροφυτεύσεις, ανατροπές, χαλάσματα, κασμάδες, παιδιά, ζωγραφιές, μεγάφωνα, υπογραφές, υποστήριξη, επιτροπές αγώνα… Πότε θα το καταλάβουμε όλοι πως η πόλη αυτή μας ανήκει;

Δέκα blog μαζί που πλύθηκαν και έχουνε γίνει…

Στη Βλογάνδη το σύστημα των χρωμάτων είναι δικομματικό (κόκκινο-πράσινο). Ωστόσο υπάρχουν κι άλλα χρώματα που απειλούν αυτή την εναλλαγή στις κυβερνήσεις.

Ενδεικτικά («μάτωσα» να τα βρω) σας παραπέμπω στα μπλε, μαύρα, άσπρα και μωβ ιστολόγια. Δεν βρήκα κίτρινα, ροζ, πορτοκαλί και καφέ…


1. Μπλε τετράδιο ριγέ και μαύρο μολύβι Νο2…
2. Μπλε βελούδο
3. Santorini blue news
4. Blue winter roses
5. Το μαύρο πρόβατο
6. Μαύρο φίδι
7. Μαύρος Πητ
8. Λευκός θόρυβος
9. Μωβ στιγμές
10. Μωβ αέρας

Η Δανία του Νότου και οι Βιβλιοθήκες

Αντιγράφω τον εαυτό μου επαναφέροντας μια ανάρτηση από τις "Ακαδημαϊκές Βιβλιοθήκες σε μαρασμό" σχετικά με το σύστημα βιβλιοθηκών της Δανίας.

Ετούτο το κάνω γιατί καθώς δεν γνωρίζετε τι γίνεται στη... γειτονική μας χώρα, τώρα που θα ξέρετε δεν θα έχετε δικαιολογία να μην οραματίζεστε ένα διαφορετικό αύριο για τις ελληνικές βιβλιοθήκες. Επίσης συμπληρώνω τη βιβλιογραφία του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ ενόψει της μετατροπής μας σε Δανία του Νότου....

""Το εκπαιδευτικό σύστημα της Δανίας είναι μείγμα αυτών της ευρωπαϊκής και της βρετανικής παράδοσης Στα 13 ιδρύματα πανεπιστημιακού επιπέδου και σε πολλά άλλα γύρω από αυτά ευδοκιμούν ποικίλης οργάνωσης, μεγέθους και αντικειμένου βιβλιοθήκες. Πολλά χρόνια τώρα υπάρχει μια ισχυρή παράδοση επίσημης συνεργασίας μεταξύ τους, ειδικά στα αντικείμενα του διαδανεισμού και στην ελεύθερη πρόσβαση σε αυτές όλων των πολιτών της χώρας.

Οι Δανοί επαίρονται για το πιθανόν καλύτερα χρηματοδοτούμενο δημόσιο σύστημα βιβλιοθηκών του κόσμου. Όλοι οι δήμοι της χώρα βάσει νόμου είναι υποχρεωμένοι να συντηρούν υπηρεσίες βιβλιοθηκών με ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στο διαδίκτυο. Όλες οι δημόσιες βιβλιοθήκες έχουν συλλογές πολυμέσων, βιβλίων, περιοδικών και βίντεο. Υπάρχουν περίπου 270 δήμοι στη Δανία με περίπου 900 συντηρούμενες από αυτούς δημόσιες βιβλιοθήκες. Οι δήμοι οργανωμένοι σε 16 περιφέρειες έχουν και από μία κεντρική περιφερειακή βιβλιοθήκη. Μέρος της χρηματοδότησής της καλύπτεται από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Η ισχυρή παράδοση συνεργασίας μεταξύ των δημόσιων και των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών έχει οδηγήσει στην πολιτική ανοιχτής πρόσβασης όλων των πολιτών σε όλες τις βιβλιοθήκες. Οι δανέζικες ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες χρηματοδοτούνται κατά κύριο λόγο από τα ιδρύματά τους και έχουν αναπτυχθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια ως αποτέλεσμα και της αύξησης των φοιτητών στα πανεπιστήμια.

Ως αποτέλεσμα του νέου νόμου περί βιβλιοθηκών που εγκρίθηκε από τη Βουλή το 2000, η Εθνική Αρχή Βιβλιοθηκών επένδυσε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων ηγεσίας στον τομέα των βιβλιοθηκών. Περίπου 200 διευθυντές βιβλιοθηκών συμμετείχαν τις χρονιές 2001-2003 σε συνεχή εκπαίδευση προκειμένου σε επίπεδο διοίκησης να μπορούν να απαντήσουν στις αυξανόμενες προκλήσεις και απαιτήσεις των υπηρεσιών τους.

Η Δανία έχει έκταση 43.094 τ.χμ., πληθυσμό (απογραφή 2005) 5.411.405 και πυκνότητα 125 κατ./τ.χλμ.Η Ελλάδα έχει έκταση 131.940 τ.χμ., πληθυσμό (εκτίμηση 2008) 11.214.992 και πυκνότητα 83,1 κάτ./τ.χλμ. "

Διαβάστε επίσης για την Ισπανία, τη Σουηδία, τη Φινλανδία.

Δέκα πράσινα blog

Τι είναι πράσινο λοιπόν στην Ελλάδα; Μην είναι οι κάμποι, τα βουνά και οι χαράδρες; Δεν θα το έλεγα… Πράσινοι είναι οι οικολόγοι, το ΠΑΣΟΚ και ο Παναθηναϊκός.....

1. Το πράσινο μυρμήγκι

2. Το πράσινο χαμομηλάκι
3. Πράσινα κτίρια για έναν πράσινο κόσμο
4. Πράσινα ελάφια

5. 46 days… για δυο παπούτσια… πράσινα!
6. Πράσινο μίλι
7. Οικολόγοι-πράσινοι Δωδεκανήσου
8. Οι οικολόγοι-πράσινοι για τις περιοχές του ΔΙΚΤΥΟΥ 2000
9. Οικολόγοι-Πράσινοι Βόρειας Αττικής

10. Πράσινη συνείδηση

Δέκα κόκκινα blog

Τα ιστολόγια είναι διάσπαρτα στην παραλία του διαδικτύου. Είναι σαν να την περπατάς και το μάτι σου να σαρώνει προς εύρεση ωραίας πέτρας. Αυτό είναι και από τα ενδιαφέροντα της ιστορίας… πλην όμως ως βιβλιοθηκάριος, εντάξει… εντάξει… ως βιβλιοθηκονόμος και επιστήμονας της πληροφόρησης (με μία ανάσα)… έχω αυτή τη μανία της συγκέντρωσης, της οργάνωσης.

Και επειδή στα περιβόλια της… Βλογάνδης… φυτρώνουν διάφορα φυτά ξεκινάω την καταγραφή με τα χρώματα. Αν έλεγες σε κάποιον να διαλέξει κάποιο χρώμα, το πρώτο που θα σκεφτόταν θα ήταν το κόκκινο.

Για να δούμε λοιπόν τι συνδέει μια φανατική με την Αρβανιτάκη μουσικόφιλη με έναν βαμμένο οπαδό του Ολυμπιακού και τις συνταγές μαγειρικής, τα πιτσιρίκια του Γυμνασίου της Κατούνας με ένα χωριό της Λάρισας που… κόπηκε στα δυο, τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ με τους συντρόφους του ΚΚΕ:
Και μια μικρή εξομολόγηση: το «κόκκινο μπαλόνι» πετάει όμορφα….

1. Βαθύ κόκκινο
2. Κόκκινο θρανίο
3. Κόκκινο πιπέρι

4. Το κόκκινο φουστάνι
5. Κόκκινο Νερό

6. Κόκκινο Μπαλόνι

7. Κόκκινος Θεός

8. Κόκκινος Ουρανός
9. Το κόκκινο που ήταν μπλε
10. Κόκκινο offline

Το διαρκές παρόν στα θρανία της άνοιξης

Πριν ξεκινήσω, δεν γίνεται θα το πω… τι όμορφο που είναι πάντα το λογικό… όταν το βρίσκεις: Στη χθεσινή Ελευθεροτυπία διάβασα για απόφαση της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών να κλείσει επ’ αόριστον αρνούμενη να λειτουργήσει με τρομερές ελλείψεις προσωπικού μετά και την απόλυση των συμβασιούχων της Βιβλιοθήκης και παρά τις αναποτελεσματικές εκκλήσεις στο Υπουργείο Παιδείας για τη στελέχωση του Ιδρύματος με ειδικευμένο προσωπικό….

Δυο φράσεις μαζί, χέρι-χέρι πάνε σήμερα πρώτη μέρα σχολείο. Η πρώτη του Έρικ Χομπσμπάουμ και η δεύτερη του Μάριο Λόντι.

Στις πρώτες σελίδες της «Εποχής των Άκρων» του Eric Hobsbaum υπάρχει η φράση: «… οι περισσότεροι νέοι σήμερα μεγαλώνουν σ’ ένα κλίμα διαρκούς παρόντος, χωρίς καμιά οργανική σχέση με το δημόσιο παρελθόν της εποχής που ζουν…».

Όταν ήμουν παιδί οι στείρες αφηγήσεις των τυποποιημένων σχολικών εορτών εξόριζαν το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο σε μια θολή μακρινή εποχή, μία Σοφία Βέμπο που τραγουδούσε για τσολιάδες, και τον «Αέρααα» και το Τεπελένι και… τελεία. Ήρωες, ουδέν άλλο. Η ιστορία ήταν, και νομίζω πως ακόμη είναι, εθνική κατήχηση απαλλαγμένη από «ενοχλητικές» λεπτομέρειες και αλλοιωμένη από ιδεοληψίες. Το Πολυτεχνείο του ’73 σύντομα θα έχει για το γιο μου την ίδια χρονική και ιστορική απόσταση που είχε για μένα το ’40.

Ακόμη και οι αφηγήσεις όσων έζησαν σημαντικά γεγονότα του αιώνα που έχει φύγει, οι οποίες φύτρωναν καμιά φορά στο οικείο περιβάλλον, είτε εκλαμβάνονταν ως άκαιρο συναισθηματικό ξέσπασμα, είτε ενδύονταν τη χλαμύδα μιας παλιάς ιστορίας που έπρεπε να μην χαλάει την επίκαιρη (και… πρόσκαιρη…) ευδαιμονία.

Εκτός από την (κακή) ποιότητα της σχολικής ιστορίας ρόλο στην απονεύρωση της σημασίας και του ρόλου της έπαιξε πιστεύω και η ποσότητα: τόνοι αρχαίας, βυζαντινής και νεότερης σε στοιχισμένη εναλλαγή. Όλα όσα έπρεπε να ξέρουμε, ξεκινούσαμε και απηυδισμένοι σταματούσαμε να τα μαθαίνουμε στο σχολείο.

Γεγονός είναι πως η ιστορία (όπως επίσης εν μέρει η πολιτική και σίγουρα η ποίηση) είναι ενοχλητικά πράγματα σε μια κοινωνία της κατανάλωσης. Οι διαχειριστές της ιστορίας, όπως και αυτοί της τρέχουσας ενημέρωσης, διαμορφώνουν δυναμικά και σχεδόν απόλυτα την κοινωνική αντίληψη και συμπεριφορά.

Ο καθρέπτης

Αφάνισε την εχέμυθη πλευρά του καθρέπτη
κι ας ματώσουν τα χέρια σου
-μην σταματάς
Συνεχίζεις να ονειρεύεσαι στο σεληνόφως
αποθηκεύοντας
απογοητεύσεις στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης

Ξύσε
κάπου κρυμμένη
στην πίσω πλευρά του καθρέπτη
είναι η θλιμμένη μορφή σου
Ας είναι εκεί

Η καταγωγή του κειμένου

Έχουν τα κείμενα, όπως και οι άνθρωποι, τόπο καταγωγής πραγματικό ή του ονείρου, ταυτοποιημένο στο χρόνο ή άχρονο. Επι τούτου βέβαια συγχέονται τόπος και χρόνος γένεσης.

Τα καλοκαιρινά απογεύματα για παράδειγμα, πού θα τα ταξινομούσες; Δεν έχουν σαφώς θέση και αντικείμενα και τοπία ως συστατικά τους στοιχεία; Θα όριζες ως τόπο καταγωγής αυτού του κειμένου τη Μεσσαριά της Άνδρου ένα αυγουστιάτικο απόγευμα του 2009 και θα τελείωνες ωστόσο; Δηλαδή είναι ένα σημείο στο χωρο-χρονο-χάρτη ο τόπος γένεσης ενός κειμένου;

Η πραγματική ικανότητα ενός ανθρώπου να ντύνει με λέξεις, ήχους, εικόνες, ροή σκέψης, την επικοινωνία του με τους άλλους είναι νομίζω η εύρεση των συντεταγμένων του στο χώρο, το χρόνο και τις αισθήσεις. Το κείμενο δηλαδή είναι ο χάρτης της παρουσίας του στη ζωή.

Ένα παράδειγμα, η καταγωγή αυτού του κειμένου:
Σειρά καλοκαιρινά απογεύματα σε μποστάνια και περιβόλια, σε φραγκοσυκιές, κυπαρίσσια και ελιές, στο Βαθύ της Μάνης, στην Πλατεία Άρεως στην Τρίπολη, στο Μάη-Θανάση στην Κόρινθο, στη Μυλοκοπή πίσω από την Περαχώρα, στη Νάουσα της Πάρου, τα Λουτρά της Κύθνου ή τον Μυλοπόταμο των Κυθήρων, τρώγοντας καρπούζι, σύκα, πεπόνι, φτιάχνοντας σκηνές από καλάμια, ακούγοντας παραμύθια στην ξαφνική νεροποντή, κάνοντας ποδήλατο ή παίζοντας κρυφτό. Υπάρχουν και άλλα στοιχεία πολλά. Ενδεικτικά, ένα βουνό (συνήθως με ελιές ή με πουρνάρια), γεράνια στο μπαλκόνι, μεγάλες πέτρες στην παραλία, ερωτική έξαψη, παγωτό και άνθρωποι (πραγματικοί ή της φαντασίας).

Η γεωγραφία των σκέψεων δεν αναφέρεται συχνά, δεν είναι και εύκολη ενασχόληση εδώ που τα λέμε. Πάντως έχω την εντύπωση πως η καταγωγή των κειμένων είναι και λιμάνι αποχαιρετισμού – συνήθως επώδυνου. (Και ξέρω από πού κατάγεται αυτή η εντύπωση…)

Αυτό πάντως που μπορώ να πω με σχετική βεβαιότητα είναι πως είμαι γεωγράφος των σκέψεών μου. Αν όχι ταξιδευτής…

Τα αποσιωπητικά νησιά

Τα ελληνικά νησιά στοιχισμένα όπως είναι στα καλοκαίρια μας, μοιάζουν με τα αποσιωπητικά μιας ξεχασμένης και γι' αυτό ακατανόητης φράσης. Ενός χρησμού που σκεπάζει το βαθύτερο μπλε, άχρηστου πια. Ούτε τι αποσιωπούν δεν γνωρίζουμε: το παρελθόν ή το μέλλον;