Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009

Ασπρο και μαύρο σε φόντο κίτρινο

Κάποιες φορές ανασύρονται από τη λήθη μορφές που έχεις συνδέσει με τη ζωή σου όπως την ονειρευόσουν… Ουσιαστικά στην επιφάνεια τις φέρνει η απουσία σύγχρονων τέτοιων διασυνδέσεων.
Νοιώθω ότι η λείπει από τη δημοσιογραφία αυτών των χρόνων ο Λυκούργος Κομίνης, η δεοντολογία και τα μυστικά της δημοσιογραφίας που κωδικοποίησε και χάρισε με αυτή την παλιά ελπίδα του δασκάλου που οραματίζεται (πώς λέμε Μαλέλης; ε, καμία σχέση!). Αυτό βέβαια που προσωποποιεί την έλλειψή του είναι το ειδικό βάρος της αιχμηρής ανεξαρτησίας, η δημοσιογραφία που αναζητά την αλήθεια, όχι αυτή που έπαψε ακόμη και να υποστηρίζει πως την υπηρετεί.

Σε μια δημοκρατία που ο τύπος δημοσκοπεί, η ανεξαρτησία αγνοείται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου