Φτου

Σε τηλεοπτική διαφήμιση της Cosmote ακούγεται ένα ευρηματικό μήνυμα: "Φτου ξελευθερία". Σε όσους δεν ξέρουν μοιάζει μια ακόμη ευφάνταστη ατάκα. Σε όσους ξέρουν όμως ότι είναι ένα παλιό πολιτικό σύνθημα γραμμένο στους τοίχους της Μεγάλης μας Πόλης, με άλλο περιεχόμενο, άλλο ζητούμενο και άλλη ηθική μόνο περιφρόνηση και θυμό μπορεί να προκαλεί η ανέμπνευστη ιδέα ενός ηλίθιου διαφημιστή να το συνδέσει με ένα προϊόν της καταναλωτικής βιτρίνας μας. Άλλη η "ξελευθερία" των συνθημάτων και άλλη της τηλεόρασης βέβαια...

Καθώς η πορεία του Πολυτεχνείου προχωρούσε πριν από μια εβδομάδα στη Σταδίου βρήκα γραμμένο σε ένα τοίχο κι άλλο σύνθημα. Όμως αυτό πολύ φοβάμαι πως δεν θα το πάρει κανείς να το κάνει ατάκα σε διαφήμιση μακαρονιών ή χριστουγεννιάτικων παιχνιδιών.

Οι δρόμοι της Μεγάλης μας πόλης μοιάζουν συχνά με μεγάλο βιβλίο και οι τοίχοι των γκρίζων σπιτιών μας με τις σελίδες του. Σε ένα σχολείο στους Αμπελόκηπους είδα προχθές αυτό το σύνθημα με τη φράση του αγαπημένου παππού.

Και είναι αλήθεια πως με τα μάτια της ψυχής ο παράδεισος μοιάζει να είναι ένα είδος βιβλιοθήκης. Το πικρόχολο σχόλιό μου: δεν ξέρω πολλές βιβλιοθήκες στην Ελλάδα που να μοιάζουν με παράδεισο...