"Ξέρεις, μην ακούς τους δημοσιογράφους. Αν δεν χτυπούσαν, θα τους κατηγορούσαν πως δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους".Θα ήθελα να καταλάβω. Ο γιος σου έγινε μπάτσος. Ψάχνεις κάτι να πεις. Απολογείσαι σχεδόν.
Όμως δεν μπορώ. Θυμάσαι δάσκαλε; Πριν είκοσι χρόνια τραγουδούσες με το συγκρότημα στη μικρή μας πόλη το "Imagine" του Lennon. Θυμάσαι; Ήμουν έφηβος και ήσουν ένας μικρός θεός μου. ΘΥΜΑΣΑΙ;
"...Nothing to kill or die for...."
*Πώς να τις πεις μερικές ιστορίες; Τι να αλλάξεις ώστε να μην μοιάζουν αληθινές, τι να κρύψεις, τι να φανερώσεις; Εφηβεία στο φουλ, καταλήψεις του ΄91, το ίχνος κάποιων ανθρώπων μένει μέσα σου, τα χρόνια περνούν, η ζωή αλλάζει ("δίχως να κοιτάζει τη δικιά σου μελαγχολία"). Χάλια την είπα αυτή την ιστορία...
μα καθόλου χάλια όμως!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμιά φορά εύχομαι να μην πετυχαίνω παλιά μου "ινδάλματα", "ήρωες". Καλύτερα στις αναμνήσεις μου κι εκείνοι στην μαρμίτα τους.
Εγώ πάλι δεν φοβάμαι να αναμετριέμαι ακόμη μαζί τους. Δεν χάνω πολλά: μόνο το θαυμασμό. Η αγάπη μένει....
ΑπάντησηΔιαγραφή