- Η αξία των ερωτήσεων είναι σαφώς μεγαλύτερη αυτής των απαντήσεων. Αρκεί που εκεί έχεις εσύ την πρωτοβουλία. Γι' αυτό είναι και πιο δύσκολες. Οι ερωτήσεις. Αν δεν απαντηθούν, τότε...- Τότε απελευθερώνεις την απάντηση αναγνωρίζοντάς της τον πρότερο έντιμο βίο.
τι θα ήταν μια απάντηση χωρίς την ερώτηση;
ΑπάντησηΔιαγραφήναι, αλλά και τι είναι η ερώτηση χωρίς την απάντηση;
Στην πρώτη περίπτωση νομίζω πως δεν είναι τίποτα. Απάντηση χωρίς ερώτηση δεν υπάρχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη δεύτερη περίπτωση ας πούμε πως η ερώτηση είναι μια εγκυμoνούσα γυναίκα. Εγκυμoνεί την απάντηση.
άρα ερώτησ χωρίς απάντηση = στέρφα γυναίκα;
ΑπάντησηΔιαγραφή[επίτηδες προβοκάρω]
Σαφέστατα όχι, αφού μια στέρφα γυναίκα δεν εγκυμονεί. Και επειδή με προκαλείς, άφησα λίγη λάσπη στα Χανιά του silent για σένα. Μια ωραία λασπότουρτα....
ΑπάντησηΔιαγραφήμια μητέρα με παιδί χωρίς πατέρα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα από την πλάκα, αυτό που θέλω να πω είναι πως ναι μεν, μια ερώτηση γεννά απαντήσεις. Αλλά, μήπως μόνο συνδυαζόμενη με την αμφιβολία γεννά απαντήσεις γόνιμες που μπορούν να πάνε το πράγμα πιο πέρα;
Είδες με έβαλες κι εμένα να κάνω ερωτήσεις: να δούμε πού θα βγάλει!
Το φτιάχνουμε λοιπόν: η ερώτηση γονιμοποιεί την απάντηση με αμφιβολία, αφού εκ των πραγμάτων την περιέχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως μια τέτοια φράση (του ποστ) σαφώς δεν αποτελεί αφορισμό. Αυτό που επιδιώκει είναι μια τέτοια συζήτηση. Ας πούμε: η κοινωνία μας είχε συνηθίσει σε μια απάντηση που είχε "δοθεί" παλιά. Είχε ξεχάσει να κάνει ερωτήσεις. Ακόμη και στην Αριστερά έψαχνε - όσο έψαχνε - απαντήσεις σε ερωτήματα που δεν είχε θέσει. Πρέπει πλεόν να κάνει ερωτήσεις. Να αμφιβάλλει.
Δεν ξέρεις πόσο απολαμβάνω αυτή τη μαιευτική μέθοδο! όταν έκανα το πρώτο σχόλιο δεν είχα μια συγκεκριμένη σκέψη στο κεφάλι μου, απλά κάτι με τσίγκλιζε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως όντως πλέον κάνουμε ερωτήσεις έχοντας ήδη αποδασισμένη την απάντηση στο κεφάλι μας, και όχι επειδή επιδιώκουμε να βρούμε κάτι.
Ρωτάμε ακαδημαϊκά, τστάροντας το συνομιλητή μας.