... χρόνο τώρα είσαι μαζί μας, φρέσκο χαμόγελο στην καθημερινότητά μας, με τα δικά σου σκέρτσα, τα δικά σου χούγια, αυτό το βλέμμα που πονηρεύεται χαμογελαστά στη στιγμή όταν ακούγεται μουσική ή όταν ετοιμάζεται το φαΐ σου, ή το άλλο βλέμμα που πονηρεύεται διερευνητικά όταν παίζουμε κρυφτό μέσα στο σπίτι, τις πρώτες σου λέξεις στη διάλεκτο τη μωρουδένια σου, τα πρώτα σου άτσαλα βήματα, τις βόλτες με το καρότσι ή τα καλοκαιρινά μπάνια στη θάλασσα, τον ήχο του μπιμπερό καθώς πίνεις το γάλα σου, τους απλωμένους ύπνους σου, τη ροζ αυτοκρατορία σου, τη μυρωδιά σου…
Απαριθμώ την καθημερινότητά μας. Κλείνεις τον ένα σου χρόνο κοκόνα μου. Χρόνια πολλά
Απαριθμώ την καθημερινότητά μας. Κλείνεις τον ένα σου χρόνο κοκόνα μου. Χρόνια πολλά
Να σας ζήσει!
ΑπάντησηΔιαγραφή(το παιδί / είναι σαν τη στάμνα / κρατά τη μέρα δροσερή)
Άντε, να τα χιλιάσει τρελομπαμπά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα Δύτη, μου έχει κολλήσει από το πρωί η "Όμορφη Μέρα" των Κατσιμιχαίων (όμορφη μέρα μες στη δροσιά σου/χαμογελούν τα λόγια μου/
η αγάπη παίρνει τα τραγούδια/όμορφη μέρα μες στη δροσιά σου/όμορφη μέρα μες στη δροσιά σου/ξεχάστηκα, ξεχάστηκα.)
Σάιλεντ να φανταστείς ότι πλεον δεν με ενοχλεί και η δικτατορία του ροζ....
χρόνια της πολλά και καλά
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι μια ευχή:
να συνεχίσετε για πολλά-πολλά χρόνια να παίζετε κρυφτό μέσα στο σπίτι !
ωραία λόγια καρδιάς..εύχομαι να έχει μια όμορφη παιδική ηλικία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι κόρες είναι θείο δώρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω δύο θεία δώρα.Καμαρώνω για ό,τι καλύτερο δημιούργησα στη ζωή μου.Και εννοώ
άγγιξα και έπλασα με αγάπη και σεβασμό.Τώρα και μετά την ενηλικίωσή τους έχω ακόμα τρυφερές αγκαλιές και λογάκια άλλοτε ροζ άλλοτε πλουμιστά και τη βεβαιότητα πως πρόκειται για απολύτως καλύτερες εκδόσεις της αφεντιάς μου.
Για το λουλουδάκι σου και την οικογένειά σου να ευχηθώ μετά από μια αιωνιότητα να είστε δεμένοι με τρυφερά αγγίγματα.
... μέχρι να έρθει ένας αχαΐρευτος μαντράχαλος (γρμφ!) και να την πάρει και να παίζουν κρυφτό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιρήνη, Μάγια ευχαριστούμε. Η προηγούμενη απάντηση πήγαινε στην Enfant de la haute Mer
ΑπάντησηΔιαγραφή... έκπληξη, προσμονή, ωδίνη, κλάμα, χαμόγελα, Ευτυχία !
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαξιδιάρικα χρόνια μέσα σε ωραίους "κήπους" της εύχομαι !
ναι το κατάλαβα Γιώργο
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι γέλασα ..
έχω και γώ κόρη,
αλλά δεν σκέφτομαι πολύ διαφορετικά !
:)
Ευχαριστούμε για το ιδιαίτερο της ευχής Απόλλωνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριγκιπέσα πέρυσι, κοκόνα φέτος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε χρόνο, θα βρίσκεις και μια λέξη ακόμα, μοναδικά τρυφερή για τα γενέθλιά της, αντίδωρο στις χαρές που σας δίνει.
Να είναι πάντα ευτυχισμένη!
Και να σκεφτείς ότι η αυτολογοκρισία μου είναι αμείλικτη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε
το ροζ εκδικειται για τη δυσφήμισή τουμ καλα κανει, ετσι να σας κατακλύσει το ροζ!
ΑπάντησηΔιαγραφήκι αν εμενα ο μπαμπας μου με αποκαλουσε "κοκονα" θα είχα ακόμα περισσοτερα ψυχικα προβληματα από οσα εχω ηδη.
χρονια πολλα, ροζ, χαμογελαστά!
ρούχα μαζί που πλύθηκαν....
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν θα έρθει η ώρα να δημιουργήσεις την επόμενη γενιά των Κροτκαγέικου μην ξεχάσω να σου στείλω ένα συλλεκτικό Gormiti
τι ειναι αυτο το γορμιτι.
ΑπάντησηΔιαγραφή[αργουμε ακομα εμεις. να ωριμασουν οι συνθηκες πρωτα.]
Μαζί με τις ευχές μου, της φέρνω με χαρά και το πρώτο τραγούδι που άκουσε ποτέ από εμένα, η δική μου κόρη, μόλις μου την έφεραν να τη δω για πρώτη φορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως επειδή τη λες "κοκόνα μου" :) και (λόγω σύμπτωσης) συγκινήθηκα πολύ, ποιος ξέρει, αλλά δεν μπόρεσα να αντισταθώ στην παρόρμηση να της δώσω αυτό το μικρό δωράκι.
(Lογικά, θα πρέπει να αρέσει και στον Τσαλαπετεινό.) ;)
Χρόνια πολλά!
Γιώργο, να χαίρεστε την κουκλίτσα σας. Είναι μαγικά τα μωρουδέλια, όσο κι αν μεγαλώσουν. Τα κορίτσια έχουν τη συνταγή να κάνουν τους μπαμπάδες αλοιφές! ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι 4 μήνες μικρότερη απ΄το γαλακτομπουρεκάκι μας!
Να τη χαίρεστε την ροζ κοκόνα σας, μακάρι όλα ροζ να της έρθουν στην ζωή, να είναι ήρεμη κι ευτυχυσμένη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σου ζήσει και να σας κάνει ηλιόλουστες και χαμογελαστές όλες τις μέρες!
ΑπάντησηΔιαγραφή[και μια απορία: τα συλλεκτικά Γκορμίτι είναι της κόρης ή του μπαμπά;]
Το πάρτυ τελείωσε, έχουμε μείνει 4-5, η μικρή κοιμάται εδώ και ώρα, έσβησε το κερί της, πήρε τα δώρα της, την έβγαλα φωτογραφία μπροστά από την τούρτα.... ρε παιδιά έχω μια φωτογραφία μπροστά σε μια τούρτα των πρώτων γενεθλίων ενός πιτσιρίκου πριν από 35 χρόνια που ήταν σχεδόν προχθές και ο πιτσιρίκος ήμουν εγώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚροτ θα σου στείλω φώτο γκορμίτι- μα δεν ενηλικιώθηκες προχθές; Riski υπέροχο το δώρο σου, ευχαριστούμε. Ρενάτα αυτό με τα γλυκά είναι υπέροχο (το γιο μου τον λέω μπακλαβαδάκι). Λεμον παίζεις με τον (ροζ) πόνο μου έτσι; Γρηγόρη όπως υπέθεσες ίσως, τα γκορμίτι είναι του γιου μου, που είναι 6.
Παιδιά σας ευχαριστούμε πολύ για τις ευχές σας....
Όσο και να συγκρατείς τον εαυτό σου όσο και να αυτολογοκρίνεσαι τελικά θα γίνεις αλοιφή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔες:http://tsalapetinos.blogspot.com/2009/03/blog-post_16.html
(Riski: πόσο καλά με ξέρεις! )
Να την χαίρεστε να την χαιρεστε! Χρόνια της πολλά πολλά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι καλά ακόμα ένας χαζομπαμπάς... πολυ μ'άρεσει...
(καλά γέλασα μόλις διάβασα για τον αχαιρευτο μαντράχαλο χαχαχα!)
Και σαν να μην φτάνει η γλώσσα τη γλύκα, σαν να αναζητάει από αλλού την ύλη των συναισθημάτων ανακαλει λουλούδια, ζώα, γεύσεις για να μιλήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνηλικιώθηκα μεν, εξακολουθώ να είμαι αθεράπευτα ροζ δε, οπότε αν υπάρχει ροζ γορμίτι, θα το εκτιμήσω ιδιαιτέρως.
ΑπάντησηΔιαγραφήεχω κι εγώ φωτο μιας μικρής που έσβηνε ένα κερί πριν από 33 χρόνια φορώντας φορεματάκι τελείως 70s αποχρώσεων με παπάκι, λουλουδάκι και σπιτάκι επάνω πλεγμένα. κι όχι να το παινευρώ, αλλά αυτή η μικρή ήταν σκέτο λουκούμι. Τώρα είναι απλά αθεράπευτα ροζ και πολύ το χαίρεται.
Και για να σταματήσω τις περιαυτολογίες, να σου πω πως είναι η πρώτη φορά που διαβάζω και ξαναδιαβάζω ποστ με θέμα την κόρη ενός χαζομπαμπά και συγκινούμαι [είχα διαβάσει ένα αλλο για το γιο ενός χαζομπαμπάκη και είχα συγκινήθει επίσης, αλλά γενικά σπάνια συγκινούμαι με ποστ για παιδιά, μαμάδες, μπαμπάδες και τετοια, ξέρεις κάνα μαγικό φίλτρο που να ξυπνάει αποκοιμισμένα μητρικά ένστικτα; Τώρα που ενηλικειώθηκα, καιρός δεν είναι πια? :)]
Ναι είναι. (χιχιχιχι)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια παροιμία , εδώ στα μέρη μου λέει πως ... "Όποιον αγαπάει ο Θεός , του δίνει κόρη" .
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σας ζήσει .
Επειδή ο ελληνκός λαός από παλιά ήταν... δικοματικός... ακόμη και στις παροιμίες του... εμείς καλύψαμε και τς δύο πιθανότητες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε Σίλια