Καμιά φορά στη μέση της πλατείας κατακαλόκαιρο έρχεται και αράζει ένας θεατρικός θίασος και παριστάνει τον "κήπο του γίγαντα". Η πλατεία γεμίζει καρέκλες, το φεγγάρι αιωρείται πάνω της, όπως μια φέτα πεπόνι πριν πέσει στην πιατέλα, και συ καμώνεσαι πως πλησίασες με μια μπύρα στο χέρι την καντίνα που ήρθε και έκατσε στην άκρη της , δήθεν για να πάρεις στο γιο σου ποπ κορν με μπόλικο αλάτι (ρινίσματα φεγγαριού). Γιατί πολύ πεθύμησες μαλλί της γριάς και τι θα πουν που θα σε δουν άντρα ολόκληρο να παλεύεις με τα ροζ σύννεφα και να γλύφεις τα δάχτυλα ευτυχισμένος. Οπότε παίρνεις το ποπ κορν και απομακρύνεσαι, πίνεις μια γερή γουλιά μπύρα και ρεύεσαι ηχηρώς. Και το φεγγάρι ξαφνιάζεται και γλυστράει και πέφτει μέσα στην πλατεία όπως μια φέτα πεπόνι σε μια πιατέλα.
Κάτω η καταπίεση του τι θα πει ο κόσμος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαλλί της γριάς τώρα σε όλους τους ολόκληρους άντρες!
Εμπρός σύντροφοι στην πάλη με τα ροζ σύννεφα!
(Μπράβο βρε Γιώργο)
Μα ένας λόγος που παίρνουμε τα παιδιά στην πλατεία είναι για να τους αγοράσουμε μαλλί της γριάς και μετά να τα ρωτάμε "τί; δεν θα το φας; τώρα πρέπει να το τελειώσω εγώ...ουφ". Τι ώραίο κείμενο :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύννεφα με φραμπαλάδες Τσαλ :)
ΑπάντησηΔιαγραφήNefosis η ευφυία των αντρών δεν φτάνει μέχρι εκεί όπως ξέρεις. Άντε με ένα ρέψιμο να κρύψεις τι σκεφτόσουν και κανείς δεν άκουσε. Μέχρι εκεί :)
Καλημέρα και στους δυο σας. Καλή εβδομάδα σε όλους
Γιώργο μήπως είσαι αναρχικός και δεν το έχεις καταλάβει ακόμα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα και μακριά από τη δικτατορία των γαλάζιων συννέφων!
Τι θα πουν; Το πιθανότερο είναι να σε ζηλέψουν. ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο, Γιώργο... Μπράβο!
Λες Σάιλεντ να μου 'χει συμβεί αυτό το κακό; Ρίσκι μια ροζ απόχρωση συστολής έκανε τη φάτσα μου να μοιάζει με μαλλί της γριάς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργο, νάξερες πόσες φορές το έχω λιμπιστεί αυτό το λαχταριστό ροζ συννεφάκι... Και δυστυχώς του γιου μου ποτέ δεν του άρεσε, οπότε έμεινα με τον καημό του (δεν υπέκυψα ούτε εγώ ;-) )
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο ποστάκι :-)
Αγκνίρα ευχαριστώ- ετοιμάζουμε... σύλλογο λοιπόν
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, πρώτος ακτιβισμός του συλλόγου θα είναι να μαζευτείτε όλοι οι άντρες που υποφέρετε από τη στέρηση μαζί σε μια πλατεία, με κρεμασμένο στο λαιμό ένα ταμπελάκι με την ηλικία σας και να τρώτε αναίσχυντα και προκλητικά από ένα ξυλάκι μαλλί της γριάς καθένας. Αυτό θα πει κοινωνική επανάσταση. :))))
ΑπάντησηΔιαγραφή(Ο τσαλ θα αναλάβει τη φωτογράφηση.)
Αυτό θα είναι διαπόμπευση... δεν θα είναι κίνημα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά, δε σου είπα να διοργανώσετε και Athens Malligrias Pride... :))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα τι συγκλονιστική βόλτα στην πλατεία ήταν αυτή! Εντός κι εκτός σας, τα τοπία εξαίσια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αυτό το μαλλί της γριάς, ως τις Βρυξέλλες ευωδίασε!...
Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός, ζαχαρωτός σαν μαλλί της γριάς!
ΑπάντησηΔιαγραφήποιητής...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚακώς! Ο κόσμος θα λέει, είτε μπύρες, σαμπάνιες, γκαζόζες. Είτε τρώς μαλλί της γριάς, είτε πασατέμπους, είτε σουβλάκια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι αξία έχει ο κόσμος, όταν μπορείς να απολαύσεις τη στιγμή;
Κοόρινθος-Βρυξέλλες μια πλατεία Theorema.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι γρηγόρη- χτυπάς φλέβα φίλε :)
Ανυπόμονε Φερνάντο μιλάς εσύ;
Μαρίνα τελικά την απόλαυσα τη στιγμή. Στο μυαλό μου-εξάλλου εκεί γίνονται όλα. Και αν κατάλαβα από τα σχόλια και άλλοι μαζί με μένα...
πω πω!! μπήκα τρέχοντας για να σου γράψω ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που είπε ο Τσαλαπετεινός. οποία ταύτισις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω αντιστέκομαι για λόγους ζάχαρης. Μία φορά όμως υπέκυψα. Άσε που έβαλα τον άλλο να μου το αγοράσει κι ένιωσα ξανά μικρό παιδί!
Θα ήθελα να ήμουν εκεί Μπαλόνη, να φωτογράφιζα τον "άλλο" με το "σύννεφο" στο χέρι και να τον εκβίαζα μετά στα ιντερνέτια... (tee hee hee, [που λένε Δύτης, Τσαλαπατεινός και δεν ξέρω πια πόσοι άλλοι]).
ΑπάντησηΔιαγραφή