Μια ιστορία που ξέβρασε το κύμα

Σ’ ετούτη εδώ την παραλία πριν πολλά χρόνια κάθονταν δυο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, και κοιτούσαν το φεγγάρι που άνθιζε στην άκρη του ορίζοντα. Κάποια στιγμή το αγόρι γύρισε στο πλάι και φίλησε ντροπαλά στο μάγουλο το κορίτσι.

Τα χρόνια πέρασαν, το κορίτσι έγινε γυναίκα και το αγόρι αποφάσισε να ξενιτευτεί. Κάθισαν εκεί σ’ αυτά τα βράχια που βλέπεις, δακρυσμένη εκείνη και εκείνος σιωπηλός. Το φεγγάρι δρεπάνιζε τα όνειρα στην άκρη του ορίζοντα και εκείνος τη φίλησε στο στόμα.

Τα χρόνια πέρασαν, εκείνη γέρασε και εκείνος δεν γύρισε ποτέ στο χωριό – ούτε κανείς έμαθε νέα του ποτέ. Ένα βράδυ σαν κι αυτό, που το φεγγάρι έμοιαζε να στέκει στην άκρη του ορίζοντα όπως ένα νόμισμα πριν πέσει στη σχισμή του μεγάλου κουμπαρά, μια γριά γυναίκα φάνηκε να στέκει στην άκρη του γιαλού. Δίπλα της στεκόταν εκείνος, έσκυψε και τη φίλησε στα μάτια κι ύστερα φύγανε κατά το δρόμο του φεγγαριού πιασμένοι χέρι-χέρι.