Τα επιμύθια και το κατηχητικό της υποδούλωσης.

…

"Φεύγοντας από την Αθήνα, το τρένο έπρεπε να περάσει και από τη Θεσσαλονίκη, σημαντικό σιδηροδρομικό κόμβο της Βόρειας Ελλάδας.  Σταματήσαμε κοντά στο σταθμό για ανεφοδιασμό σε κάρβουνο και νερό. Πλησίασα στο παραθυράκι μήπως δω κανένα γνωστό. Οι Γερμανοί στρατιώτες ήταν παραταγμένοι ανά δέκα μέτρα κατά μήκος του τρένου.  Ο εργάτης που έλεγχε τις ράγες έτυχε να είναι γνωστός μου. Λεγόταν Γιώργος Καλούδης. Ήταν πέντ’ έξι χρόνια μεγαλύτερός μου και ήμασταν γείτονες όταν ήμασταν παιδιά. Ο πατέρας του ήταν γνωστός κομουνιστής και δούλευε στους σιδηρόδρομους.  Τον είχαν συλλάβει οι Γερμανοί με το που μπήκαν στη Θεσσαλονίκη. Ο Γιώργος είχε πάρει τη θέση του πατέρα του. Η δουλειά του ήταν να ελέγχει εάν τα φρένα των τρένων εμπόδιζαν τους τροχούς και να τα ρυθμίζει μ’ ένα μακρύ σφυρί. Όταν με είδε, φάνηκε έκπληκτος. Πλησίασε διακριτικά, κάνοντας ότι δουλεύει στο βαγόνι μου.

«Πώς; Κι εσύ εδώ! Κοίτα να το σκάσεις οπωσδήποτε, γιατί εκεί που σας πάνε δεν μένει άνθρωπος ζωντανός:» μου είπε στα ελληνικά, προσπαθώντας να περάσει απαρατήρητος από τους Γερμανούς»

…

Η μαρτυρία του Σλόμο Βενέτσια, Εβραίου της Θεσσαλονίκης, καταγράφηκε σε βιβλίο πρώτη φορά το 2006. Στην Ελλάδα μεταφράστηκε το 2008 και κυκλοφορεί με τον τίτλο «Sonderkommando: μέσα από την κόλαση των θαλάμων αερίων» από τις εκδόσεις Πατάκη.

Η μαρτυρία του Σλόμο Βενέτσια καταγράφει τις μνήμες ενός ανθρώπου που πέρασε από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, επιβίωσε ασκώντας το φρικιαστικό «καθήκον» του Sonderkommando  και έζησε με τους εφιάλτες της άγριας και απάνθρωπης εμπειρίας του.

Ο Σλόμο Βενέτσια οδηγούσε τους άλλους ανθρώπους στους θαλάμους αερίων και ύστερα έπαιρνε τα πτώματά τους και τα κουβαλούσε μέχρι τους φούρνους που εξαφάνιζαν τα ίχνη του εγκλήματος. Με αυτό το καθήκον κατάφερε να επιβιώσει, όμως όπως ομολογεί στο τέλος του βιβλίου του ούτε ο ίδιος βγήκε από το κρεματόριο ζωντανός.

***

Οι εκλογές στην Ελλάδα βάζουν στη Βουλή τη ναζιστική συμμορία «Χρυσή Αυγή». Στον τόπο που γεννήθηκα, την Κόρινθο, τα ποσοστά της αγγίζουν το 12%. Ντρέπομαι γι’ αυτούς που την ψήφισαν.

***

Το κείμενο αυτό αφιερώνεται στο ΠΑΣΟΚ και το MEGA Chanel που με την ξενοφοβική και αντιμεταναστευτική προπαγάνδα τους έφεραν τη ναζιστική συμμορία Χρυσή Αυγή στην ελληνική Βουλή. Το Φεβρουάριο του 2011 στο δι-ιστολογικό αφιέρωμα για το φόβο, του δούρειο ίππο της εξουσίας, έγραψα πως «Ο φόβος είναι μια τρομακτική ιστορία, τα επιμύθια της οποίας δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ.». Κάποιοι επιχείρησαν να μας τα κρύψουν. Όμως ο φόβος, ως πολιτικά μεταδιδόμενο νόσημα θα γυρίσει πάνω τους.

Μου άρεσε πολύ αυτή η προεκλογική φωτογραφία του Αλέξη Τσίπρα. Η ελπίδα είναι πάντα πηγαία γελαστή. Και δυνατή.