Παράλληλες θητείες (blog υπό κατάληψη)

Της Κ.

Το τι εννοεί ο καθένας «θητεία» είναι εντελώς υποκειμενικό, και άρα υποκειμενική και η αξία της διαβίωσής του εντός της. Εγώ λοιπόν όπως και η «διοργανώτρια» αυτών των εξομολογήσεων δεν είχα πολλές παρτίδες με φανταράκια, σχεδόν τα απέφευγα. Ποτέ δεν ασχολήθηκα με «πλατωνικές» σχέσεις. Να όμως που ό, τι αποφεύγεις στο τέλος το λούζεσαι, για να μην πω το παντρεύεσαι.

Η δική του θητεία ήταν στα «υγρά» Γιάννενα, μέσα στην ομίχλη και την καταχνιά, μακριά μου, με «κάφρους» και «απολίτιστους» μέσα στο θάλαμο. Η δική μου θητεία (γιατί έχουν κι άλλοι δικαίωμα να θητεύουν κι ας μη φορούν χακί) ήταν στο Leeds της Αγγλίας. Εκεί να δεις υγρασία, καφρίλα από Άγγλους και Γάλλους συγκάτοικους που δεν ξέβγαζαν όπως έπρεπε τα πιάτα, δεν έπλεναν όπως έπρεπε την μπανιέρα, πανάκριβα σούπερ μάρκετ, όπου τα χρήματα δεν έφταναν ούτε για τις μισές ανάγκες, μακριά από το αμόρε, τη μαμά, τον μπαμπά και τους φίλους, χωρίς να ελπίζω σε κάποιο επισκεπτήριο και κυρίως χωρίς να μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματά μου στη μητρική μου γλώσσα.

Εκείνος μου έστελνε γράμματα νοσταλγίας, ρομαντισμού και «αχ, πόσο σε θέλω» κι εγώ του έστελνα γράμματα σιχτιρίσματος και γκρίνιας για το χάσμα πολιτισμού με τους «άλλους». Τότε τον θύμωσα πραγματικά! Σίγουρα σκεφτόταν ότι είμαι ξενέρωτη και πεζή. Μου το είπε κιόλας και στο τηλέφωνο και στα γράμματά του. Δεν το περίμενε ότι τα ενδιαφέροντά μου ήταν το μικροαστικό πλύσιμο των πιάτων, το σούπερ μάρκετ και λοιπές μη ερωτικές ασχολίες.

Όταν γύρισα στην Ελλάδα η σχέση μας πέρασε κρίση!!! Δεν επικοινωνούσαμε πια όπως πριν, πάει, αυτό ήταν, φαινόταν και από τα γράμματα μου, δεν τον καταλάβαινα, δεν ένοιωθα το πήξιμό του, δεν αντιλαμβανόμουν ότι έχανε τη ζωή μέσα από τα χέρια του, κάνοντας μια άχρηστη θητεία και άλλα τέτοια που σίγουρα έχετε ξανακούσει.

Όταν έγινε ο σεισμός του ’99 και χρειάστηκε όλοι να κοιμόμαστε με βιβλιάρια τράπεζας, διαβατήρια, ταυτότητες και άλλα χρήσιμα έγγραφα σε περίπτωση που έπεφτε το σπίτι μας, ΕΚΕΙΝΟΣ κοιμόταν με τα γράμματά μου από την Αγγλία! ΝΑΙ! Ήταν ό, τι σημαντικότερο ήθελε να φυλάξει από μια επικείμενη καταστροφή. Δεν ήθελε να ξεχάσει ότι τον «γείωνα» και ίσως να κατάλαβε ότι και η δική μου θητεία είχε τα ζόρια της και ήταν ο μόνος που τα εξομολογούμουν.

Χρόνια πολλά μετά συνεχίζουμε να θητεύουμε ο ένας δίπλα στον άλλον, να αντέχουμε ο ένας τον άλλον, με τις διαφορές μας ακριβώς όπως και τότε. Και περιττό να σας πω ότι κανένας από τους δύο δεν έχει κάνει την παραμικρή υποχώρηση στο πως αντιλαμβανόταν και συνεχίζει να αντιλαμβάνεται τις θητείες του!

***

Το αγορίστικο αφιέρωμα στις ιστορίες του στρατού συμπληρώθηκε χθες με ευθύνη της Σταυρούλας και με τη γυναικεία ματιά της γκόμενας, της μάνας, της αδερφής του στρατιώτη. Στο αφιέρωμα αυτό έγραψαν επίσης η Silia , η RoubinakiM, η nefosis , η Ιφιμέδεια, το ξωτικό και η Πολυάννα. Σήμερα ο βιβλιοθηκάριος τελεί υπό την κατάληψη της Kυράς του. Η ιστορία είναι δική της. Κάθε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι εντελώς συμπτωματική....