Μια ιστορία από την άκρη των χρόνων

Η εκφώνηση ζητάει την αφήγηση μιας ιστορίας του Πολέμου- μιας ιστορίας που κάποιος μεγάλος, παππούς ίσως, έζησε. Την ιστορία, ή μάλλον την αρχική παραλλαγή της, άκουσε πριν από 3 χρόνια και δεν θα τη ξεχάσει ποτέ ίσως. Σήμερα πάντως τη θυμήθηκε και την έγραψε στο τετράδιο της γλώσσας. Στην άκρη άλλης μιας επετείου του "ΟΧΙ", ή μάλλον στην άκρη μιας μέρας που θέλει να θυμίζει πως η ελευθερία και η δημοκρατία έχουν αντίτιμο, ένας οχτάχρονος μαθητής γράφει μια σχολική εργασία για τον Πόλεμο:

"Αυτή την ιστορία μου την είπε η θεία η Φλώρα που είναι τώρα 82 χρονών. Μου την είπε όταν ήμουν μικρό παιδάκι.

Η θεία η Φλώρα στον Πόλεμο ήταν οχτώ χρονών. Μια μέρα οι γονείς της την έστειλαν να βρει φαγητό για την οικογένεια. Πήγε να ζητιανέψει από ένα φούρνο, αλλά δεν είχαν γιατί τα είχαν πάρει όλα οι Γερμανοί και οι Ιταλοί. Ένας Ιταλός την είδε και τη λυπήθηκε και της έδωσε ένα καρβέλι ψωμί, αλλά αυτή είπε "όχι δεν θέλω, έχουμε στο σπίτι".

Όταν πήγε σπίτι έβαλε τα κλάματα, επειδή η οικογένειά της ήταν φτωχή και δεν είχε ψωμί. Από περηφάνεια δεν πήρε το καρβέλι από τον Ιταλό".

Τη Φλώρα την πήρε τηλέφωνο ο γιος μου και της διάβασε την ιστορία που έγραψε. Τον άκουσε βουβή. Με ραγισμένη φωνή τον ευχαρίστησε κι ύστερα του ευχήθηκε τα "χίλια καλά". Τελειώνει η μέρα και σκέφτομαι πως οι παρελάσεις που ποτέ δεν θα περιφρουρηθούν από μπάτσους και στρατιώτες είναι οι παρελάσεις των ιστοριών που θα αφηγούνται οι άνθρωποι- μικρές ιστορίες από μεγάλους πολέμους για ψωμί και ελευθερία.

*** 

Το χαρακτικό είναι του Γιώργου Σικελιώτη