Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας άνθρωπος που δεν μιλούσε
συχνά. Όταν κάποιος του έκλεβε το ψωμί, δεν αντιδρούσε. Όταν τον έσπρωχναν στην
αγορά και του έπαιρναν τη θέση, δεν διαμαρτυρόταν. Όταν το άδικο τον έπνιγε, αυτός
σιωπούσε φοβισμένος. Μια μέρα εμφανίστηκε ένας δράκος στην πόλη. Φωτιά δεν έβγαζε
από τα ρουθούνια του, ούτε έτρωγε ανθρώπους. Μόνο πλησίασε τον άνθρωπό μας και του
πήρε για πάντα τη φωνή. Φεύγοντας του είπε:
«Έτσι που δεν μιλούσες τόσα χρόνια, σου είναι άχρηστη πια η
φωνή».
* και στην εποχή μας γράφονται παραμύθια...
Πες με τρεις λέξεις το πολύ (2'01'')
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ δικός μου συνειρμός με πάει εδώ:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=WwkDvxYZGLg
(Συγκλονιστική απαγγελία!)
κ.κ.
Και τι απόγινε ο δράκος που πήρε την μη-λαλιά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓμτ (αυτό μόνο)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα η σιωπή είναι χρυσός!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αυτός μ' αυτό το παραμύθι θα μεγάλωσε..
@Δύτη: ένα σου λέω: το είδα!
ΑπάντησηΔιαγραφή@κ.κ.: βάλσαμο η γραφή, βάλσαμο κι η φωνή. Γιατρικό η ποίηση...
@γρηγόρης: Εν ευθέτω χρόνο θα σου πω τη συνέχεια της ιστορίας. Υπόσχεση φίλε.
@Σταυρούλα: κάνε τα παιδιά να μιλούν Σταυρούλα- στέρησέ τους τη σιωπή.
@Φαούδι: Να τον βάλουμε σε μια τράπεζα ή να τον κάνουμε δόντια χρυσά;