Υπάρχει πάντα αυτή η αμηχανία. Πώς να μιλήσεις για σένα χωρίς
να σε διευκολύνει κάποια ερώτηση που κάποιος θα σου απευθύνει, πώς να παρουσιάσεις
συνοπτικά αυτό που είσαι, τι θεωρείς άξιο λόγου. Ποιος είσαι τέλος πάντων και
ποιους αφορά αυτό που είσαι.
Τα επαγγελματικά βιογραφικά βέβαια είναι τα πιο εύκολα, αφού
η τυποποίηση έχει φτάσει σε… επιστημονικό επίπεδο. Τι γίνεται όμως με τα άλλα;
Πώς θα παρουσιάσεις κάποιον με δυο κουβέντες σε ένα άρθρο, πώς θα παρουσιάσει
τον εαυτό του σε ένα βιβλίο ένας συγγραφέας, πώς ένας υποψήφιος βουλευτής σε ένα
προεκλογικό φυλλάδιο; Στην τελευταία περίπτωση υπάρχει αξιόλογη πολιτική
σημειολογία: οι Πασόκοι γράφουν συνήθως για τις υπεύθυνες διοικητικές θέσεις,
οι δεξιοί για την επιχειρηματική ή επαγγελματική εν γένει δράση τους, οι
αριστεροί για τη συμμετοχή στα κινήματα και τα σωματεία.
Στέκομαι εδώ στα βιογραφικά των συγγραφέων που συνοδεύουν
συχνά τα βιβλία τους. Βιογραφικά αμήχανα, σεμνά, υπερφίαλα, εξυπνακίστικα,
στομφώδη, υπηρεσιακά, διεκπεραιωτικά, μικρά, μεγάλα, βιογραφικά που αναφέρουν
οικογενειακή κατάσταση και άλλα που την αγνοούν, με ή χωρίς χρονολογία γέννησης,
με αναφορά ή χωρίς στα βραβεία, με τόπο γέννησης, σπουδές και επάγγελμα, γνώσεις
γλωσσών κ.α. Μια μεγάλη ποικιλία που εν πολλοίς μπορεί να υποψιάσει τον έμπειρο
βιβλιόφιλο για το χαρακτήρα του συγγραφέα, αφού το πώς παρουσιάζουμε τον εαυτό μας
είναι η προβολή μας, είναι το πώς θέλουμε οι άλλοι να μας βλέπουν.
Θυμάμαι πόσο άσχημη εντύπωση μου είχε κάνει ο εξυπνακισμός
με τον οποίο ο συγγραφέας Βαγγέλης Ραπτόπουλος παρουσίαζε τον εαυτό του πριν λίγα
χρόνια σε ένα βιβλίο του. Αντίθετα, σήμερα έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο που
με εντυπωσίασε η σεμνότητα του συγγραφέα του και αποτέλεσε την αφορμή γι’ αυτό
το σημείωμα στα βιογραφικά στοιχεία.
Είναι αρκετά δύσκολο να παρουσιάσεις τον εαυτό σου στο ευρύ κοινό. Εν τούτοις πιστεύω ότι όσο πιο απλός και ισορροπημένος είναι κάποιος, θα κάνει τη καλύτερη εντύπωση τόσο στο προφορικό όσο και σε ένα μικρό γραπτό βιογραφικό. Είμαι αυτός, σπούδασα αυτά, ασχολήθηκα με εκείνα, πιστεύω το Χ, με ενέπνευσε το τάδε γεγονός. Ζώ στο Ψ μέρος με την οικογένειά μου, κάνω αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌ,τι και να γράψεις έχεις πάντα στο νου σου αν αφορούν αυτά κανέναν, αν δείχνουν κάτι και τέλος πάντων αυτές οι τριάντα λέξεις είσαι; Αν ήσουν τριάντα λέξεις, ποιες θα ήσουν;
ΑπάντησηΔιαγραφή