Να 'σουνα λέξη, η πιο μικρή να ήσουν, ένα διαζευκτικό "ή" έστω. Σε ένα τραγούδι. Να σε χαϊδέψει η μελωδία και μια αντρική φωνή να σε τραγουδήσει μέσα στη νύχτα. Σε ένα τραγούδι που να πονάει στην αρχή κι ύστερα να μην πονάει, μόνο μέσα στη μέθη του να αψηφάει το θάνατο και να χορεύει δακρυσμένο.
Να 'σουνα ένα αυτοκινητάκι μικρό, ξεχασμένο κάτω από το κρεβάτι. Που το άφησε ένα παιδί. Που τώρα φώλιασε στην αγκαλιά της μάνας του. Και μιλάει ασταμάτητα.
Να 'σουνα δρόμος που πάει στη λήθη.
Αχ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου