Το παραμύθι των Κυθήρων

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε μόνος του. Έμπαινε στη θάλασσα και μετρούσε ώρες ατελείωτες τα χαλίκια κι ύστερα ανέβαινε στα βουνά και μιλούσε στις σεμπρεβίβες, τα μικρά ξανθά λουλουδάκια των Κυθήρων που ζουν παντοτινά. Οι άνθρωποι λένε πως "είχε παραδοθεί στην ομίχλη": ένα απόγευμα του Ιουλίου πριν από χρόνια η προβέντζα κάθισε πάνω στον Ποταμό κι εκείνος αντί να χαθεί εντός της, άνοιξε το στόμα του και με μια βαθιά ανάσα τη ρούφηξε όλη.

Οι άνθρωποι δεν συγχωρούν τους ακατάληπτους συμβολισμούς των ανόητων πράξεων, γι' αυτό συνήθως τους κλείνουν στα παραμύθια - εκεί υπάρχει μια σχετική ελευθερία.