Σήμερα πάω κ' εγώ στα ΚΕΥΑ. Η αγαπητή πατρίς θέλει δοκίμους *

Σήμερα πάω κ' εγώ στα ΚΕΥΑ. Η αγαπητή πατρίς θέλει δοκί-

μους. Η μαμά Ελλάς προσφέρει άπειρες παραλλαγές καταπιέ-

σεως στα παιδιά της.

Βέβαιον πως θα με κόψουν. Ο φάκελλος... γελάω μέσα μου.

Έκοψα ένα κλαδάκι μυγδαλιάς και φόρεσα κυριακάτικα φωνή χαμό-

γελο ματιά και βήμα πρωτομαγιάς έγινα ένας πολύ ευχάριστος 

κωμικός έγινα κι απ' την ανάποδη αρχιμουσικός έτσι που πάω 

τελευταίος και μόνος και με το κλαδάκι...

Σιγκοάλα Σιγκοάλα Σιγκοάααλαα...

Είσαι ο ήλιος το φεγγάρι και το φως μου

τ' ομορφότερο στολίδι είσαι του κόσμου...

Όμορφο κορινθιακό πρωί ήλιος και θάλασσα και σκόνη σπαρτά και κελαη-

δίσματα ένας λοχίας μαχμουρλής για επικεφαλής κ' εμείς στον 

πάτο του πρωιού βαριοί κι ασήκωτοι μολύβια... Εμείς τα υπό-

λοιπα της 53 σειράς ανυπότακτοι εσωτερικού εξωτερικού εξ ανα-

βολών λόγω σπουδών αληθινών φανταστικών εξ αναβολών για 

λόγους υγείας αληθινούς φανταστικούς διανοούμενοι επιστήμο-

νες παρ' ολίγον επιστήμονες απόφοιτοι χωρίς επάγγελμα στα 

είκοσι πέντε και στα είκοσι εφτά χαλασμένα στομάχια αγύριστα 

κεφάλια φακελωμένοι γερασμένοι άντρες 33 ρετάλια 33 αχρεία-

στοι εκ του ασφαλούς για ένα πολεμοχαρή και υποτίθεται ενδό-

ξου παρελθόντος ελληνικό στρατό...

Εν δυο εν δυο στο ρυθμό του χασάπικου στο ρυθμό του ζεϊμπέ-

κικου μια διμοιρία για γέλια και για κλάματα ένα μάτσο χάλια 

μέσα στο πασίχαρο λουλουδιασμένο πρωί στο δρόμο για τα 

ΚΕΥΑ για τα πάντα και για το τίποτε...

Ο λοχίας σολάρει πηγαίνοντας με τα μάτια κλειστά τινάζοντας 

τις αρβύλες του με βίτσα λυγαριάς...

Μελαχρινή ομορφιά μου

παντοτεινή χαρά μου

Σιγκοάλα Σιγκοάλα Σιγκοάααλααα....

Θωμάς Γκόρπας, Με τον τρόπο του Στέλιου Καζαντζίδη

 (από τη συλλογή "Περνάει ο στρατός")

*

Όταν ήμουν έφηβος συνήθιζα να παίρνω το άτι μου, ένα γέρικο παπί, και εξαφανιζόμουν στους δρόμους και τις εξοχές της μικρής πόλης που μεγάλωσα. Έφτανα συχνά σε ένα παλιό, έρημο στρατόπεδο, στα ΚΕΥΑ. Περιδιάβαινα τα τολ και το διοικητήριο και σκαρφάλωνα από μια σιδερένια σκάλα στην κορφή της δεξαμενής. Κοιτούσα τον κόσμο από ψηλά. Σήμερα πήγα με τα παιδιά να τους το δείξω. Τους είπα πως ένας ποιητής, ο Γκόρπας, έχει γράψει ένα ποίημα για το Κέντρο Εκπαίδευσης Υποψήφιων Αξιωματικών στα Εξαμίλια. Ο τόπος έχει ρημάξει. Ένας ταξιτζής είχε παρκάρει πίσω από τη σκοπιά και πήδαγε μια ξανθιά - τους κάναμε χαλάστρα και φύγαν, Οι βρωμιάρηδες οι ντόπιοι έχουν γεμίσει το στρατόπεδο με κάθε λογής σκουπίδια και μπάζα, κάποιοι εξαφάνισαν κάθε τι μεταλλικό, ακόμη και τη σιδερένια σκάλα. Δεν θα ξαναδώ αυτό τον κόσμο από ψηλά.