Μια φορά κι έναν καιρό, σαν και τον αποψινό, ήταν ένα φθινοπωρινό απόγευμα. Ένας άντρας βρισκόταν μέσα στο σπίτι του και η ψυχή του τον βάραινε. Πήγε λοιπόν στο δωμάτιο του γιου του, άνοιξε την ντουλάπα, έβγαλε από 'κει ένα κουτί με στρατιωτάκια και τα έστησε στο πάτωμα. Να τον σημαδεύουν τα έστησε, άλλα όρθια μα γυρτά προς τα εμπρός με τα τουφέκια τους προτεταμένα και άλλα πρηνηδόν, δεκάδες όμορφες στολές και σιωπηλά παραγγέλματα. Κι όταν το πάτωμα γέμισε στρατιώτες, κάθισε απέναντί τους, έδεσε τα μάτια του με ένα πανί, έκανε ένα τσιγάρο και δολοφονήθηκε.
Οι άνθρωποι είπαν πως αυτοκτόνησε, αλλά εμείς ξέρουμε ποιοι το σκότωσαν.
***
Το χαρακτικό είναι του Ernst Ludwig Kirchner
Εξαιρετικό!
ΑπάντησηΔιαγραφή