Ένας άνθρωπος ξεχάστηκε σε ένα παραμύθι που κανείς, ποτέ δεν αφηγήθηκε. Η ζωή του είχε αναμφίβολα ενδιαφέρον, κι οι περιπέτειές του, όμως για κάποιο άγνωστο σ' εμάς λόγο ο συγγραφέας άφησε ημιτελές το παραμύθι, για την ακρίβεια ατελές. Κι ένα παραμύθι χωρίς τέλος, δεν είναι κανονικό παραμύθι, κανείς δεν θέλει να το ακούσει. Τα παραμύθια οφείλουν να είναι αρτιμελή για να είναι αποδεκτά.
Ο άνθρωπος αυτός, ελεύθερος από τη φαντασία και τους εφιάλτες του συγγραφέα του ξεκίνησε έκτοτε ένα μεγάλο ταξίδι στον κόσμο του παραμυθιού, που ήταν τεράστιος, γιατί ένα παραμύθι χωρίς τέλος είναι ένας κόσμος χωρίς σύνορα. Είδε πολλά κι έζησε καλά. Κι εμείς καλύτερα!
***
ο πίνακας είναι του Νίκου Χουλιαρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου