Σιδηροδρομικός σταθμός

Λοιπόν να τελειώνουμε

Εδώ
Περιμένουν οι νεκροί
Οι άλλοι είναι περαστικοί
Σήμερα είναι αύριο
Δεν είναι
Όσοι ξεχάστηκαν
Όσοι πίσω τους άφησαν
Όσοι δεν πρόλαβαν
Όσοι κουράστηκαν
Στον άδειο σταθμό
Περιμένουν
Τα τρένα που δεν θα 'ρθουν
Τα τρένα που δεν φύγαν ποτέ
Με μια εκκρεμή αγωνία
Σε έναν αόριστο αποχαιρετισμό
Ο Αντρέας σηκώνει τη ράβδο σηματοδοτήσεως
Ο πράσινος δίσκος κοιτάζει το Μηχανοδηγό
Η Βούλα τυλίγεται την πράσινη ζακέτα της
Η Φλώρα συννεφιάζει τα άσπρα της μαλλιά
Θα βρέξει απόψε στα μάτια του Νίκου
Κι εγώ θα 'μαι πάντα παιδί

(ποίημα αφιερωμένο στο Γιώργο Βενιανάκη που έχασε σήμερα το φίλο του από Covid-19)
*το χαρακτικό είναι του Χριστόφορου Κατσαδιώτη