Μισραΐμ και Μέμφις

Αρχικά θα σχολίαζες το τυπογραφικό συνονθύλευμα σε μια έκδοση του 1906 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Τις διαφορετικές γραμματοσειρές που μπορεί κανείς να συναντήσει σε μια έκδοση (στοιχείο κακογουστιάς και συχνά μεγαλοϊδεατισμού). Θα σχολίαζες δε περαιτέρω την ανάγκη ενός συνθετικού έργου που θα κατέγραφε και θα ταξινομούσε τις ελληνικές γραμματοσειρές (και ακολούθως τα διακοσμητικά τυπογραφικά στοιχεία και τα αρχιγράμματα κ.ο.κ.). Στο τέλος θα κατέληγες στην ανάγκη μεταπτυχιακών και διδακτορικών σπουδών στην Ελλάδα στο πεδίο της ιστορίας του βιβλίου και της τυπογραφίας.

Όλα θα κατέληγαν εκεί. Αν δεν με ταλαιπωρούσε η καταλογογράφηση αυτού του 16σέλιδου βιβλιαρίου που περιέχει αυτή την τυπογραφική βαβέλ. Είναι η "Ωδή εις τα Διεθνή Ολύμπια" του Λουκά Γ. Μπέλλου, "μετά μεταφράσεως εις ιταλικήν, γαλλικήν και αγγλικήν γλώσσαν" από κάποιον F. deglio Oddi. Ψάχνοντας πληροφορίες για το συγγραφέα εντοπίζω πως το αρχείο του το φιλοξενεί η Αμερικανική Σχολή στην Αθήνα. Διαβάζω το βιογραφικό του Μπέλλου, γεννήθηκε στη Θήβα το 1848, σπούδασε γιατρός σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης, συμμετείχε στην Κρητική Επανάσταση, εκλέχτηκε βουλευτής, διέφυγε στην Αίγυπτο, παντρεύτηκε εκεί την κόρη του διευθυντή των επιχειρήσεων Αβέρωφ. Πέθανε το 1916. Αυτός που με ταλαιπώρησε ήταν ο μεταφραστής. Δεν μπορούσα να τον ταυτοποιήσω. Η πιο κοντινή αναφορά ήταν κάποιος Ferdinando Francesco degli Oddi ο οποίος το 1883 ορίζεται Μεγάλος Ιεροφάντης του Τεκτονικού Συστήματος των Μισραΐμ και Μέμφις, το οποίο θεωρείται το πλέον Ερμητικό Τεκτονικό Τάγμα στη διεθνή Τεκτονική σκηνή. Ο συγκεκριμένος έζησε στην Αίγυπτο, όλα ταίριαζαν, αλλά θα ήταν ίσως αυθαίρετο να καταλήξω σε αυτόν. Σκέφτηκα να παρατήσω την έρευνά μου και να αρκεστώ σε μια απλή καταγραφή της υπευθυνότητας του μεταφραστή. Αλλά έριξα μια μικρή ματιά πάλι στον Μπέλλο και στην καταγραφή του αρχείου του: αν ο Μπέλλος ήταν Τέκτονας, το πράγμα κάπως έδενε. Ο 7ος φάκελος του αρχείου του περιλαμβάνει και "προσκλήσεις σε συνεδριάσεις της μασονικής στοάς Πυθαγόρας". Δεν μοιάζει πλέον απίθανο ο μεταφραστής της "Ωδής" να είναι ο Μεγάλος Ιεροφάντης των Μισραΐμ και Μέμφις.