Αγροτικές βινιέτες

Είναι αυτή η φράση του Άλβιου Τίβουλλου, ενός λατίνου ποιητή του 1ου π.Χ αιώνα, που θα τη δεις να αγκαλιάζει μια βινιέτα του 1686 στο "Philologus hebraeo-graecus generalis : continens quaestiones hebreo-grecas, quae circa Novum Test. graecum fere moveri solent" του Johannes Leusden τυπωμένο στο Leiden από τον Jordaan Luchtmans.

Μοιάζει σαν να σου κλείνει μεταφυσικά κάπως το μάτι:

"spes alit agricolas[, spes sulcis credit aratis

semina quae magno faenore reddat ager]"

"Η Ελπίδα θρέφει τον γεωργό[, η Ελπίδα τον κάνει στα αυλάκια που άνοιξε το αλέτρι

να εμπιστεύεται τους σπόρους του για να τους επιστρέψει πολλαπλάσιους το χωράφι του]"

Σε μία άλλη εκδοχή όμως, της Γενεύης του 1624 αυτή τη φορά, (από την "Accroissement des eaux de Siloe / par Pierre Du Moulin") έχουμε έναν σπορέα, τη σπορά του οποίου πλησιάζουν απειλητικά τα πουλιά, ίσως γιατί η ελπίδα τα θρέφει κι αυτά...

Στις "αγροτικές" βινιέτες έχουμε και μια τρίτη εκδοχή (από το "Censorinus de die natali", Lugduni Batavorum : ex officina Ioannis Maire, 1642):

"Fac et spera" "Να πράττεις και να ελπίζεις". Μοιάζει να σχολιάζει πιο λογικά το "spes alit agricolas", να προτρέπει σε ένα Αισώπειο "συν Αθηνά και χείρα κίνει" επί το χριστιανικότερον, αφού ένας ήλιος λάμπει ψηλά με το όνομα του θεού, "Adonai", να φωτίζει την πλάση.