Όταν λευτερώθηκε η Κρήτη (για κάποιους δεν έχει ακόμη ελευθερωθεί, εξού και η Νταντωνάκη, η Μούσχουρη, ως και η Μαρινέλλα ακόμη τραγούδησαν ΄"άμα λευτερωθεί η Κρήτη θα γελάσω") όρισαν τον πρίγκηπα Γεώργιο της Ελλάδας ύπατο αρμοστή σου λέει.
Η απελευθέρωσις λοιπόν της μεγαλονήσου Κρήτης "εκ των αιμοβαφών του τυράννου ονύχων", άμα δε και ο λαοχαρής διορισμός της Α.Β.Υ. ως υπάτου αρμοστού, συγκίνησε τόσο το 1898 τον Στέφανο Δ. Κουτσογιαννόπουλο, ώστε ύστερα από αίτημα της ελληνικής κοινότητας του Βατούμ μουσούργησε έναν ιερό πατριωτικό ύμνο με στίχους από τους ψαλμούς του Δαυίδ και τον έψαλε εν μέσω απειροπληθούς εκκλησιάσματος στο Γεωργιανό λιμάνι (νυν Ατζαρικό...).
Η αλήθεια είναι πως η εκτύπωση έγινε στην Αθήνα από τον Κουσουλίνο, αλλά στο εξώφυλλο ως τόπος έκδοσης ορίζεται το Βατούμ. Όπως και να 'ναι, εκεί στο βαθύ λιμάνι της Κολχίδας στα τέλη του 19ου αιώνα ένα μεγάλο πλήθος Ελλήνων ήταν πολύ χαρούμενο που απελευθερώθηκε η Κρήτη, κι ας λένε ό,τι θέλουνε οι Κρητικοί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου