Το ποίημα του Κώστα

"Ευτυχώς έχουμε τις αυταπάτες μας"

σκεφτόμουν
κι ύστερα πάλι έλεγα
"πώς θα ήμασταν χωρίς αυτές;"
ίσως πιο ευτυχισμένοι
ίσως πιο χαρούμενοι

ίσως λιγότερο κουρασμένοι
δεν θα είχαμε παντρευτεί τη διάψευση
δεν θα την είχαμε ερωτευτεί με τη μύχια επιθυμία να την αλλάξουμε
δεν θα είχαμε παρασυρθεί στην αντίστασή μας
τώρα δεν θα κειτόμασταν σπασμένοι στα σκουπίδια
η ευλυγισία του υποταγμένου θα μας προστάτευε από τους ανέμους φίλε μου:
λίγο χώμα
λίγο φως,
λίγο νερό
είναι σοφή επιλογή για να λικνίζεσαι στο λιβάδι
μέχρι να σε θερίσει η μηχανή.

Να τελειώνουμε:
τις αυταπάτες μας δεν τις διαλέξαμε εμείς
εκείνες δυστυχώς μας διάλεξαν
έτσι ανυποψίαστοι που ήμασταν
και αθώοι κι ωραίοι ίσως
καθώς βγαίναμε μπροστά
καθώς φωνάζαμε
καθώς δέναμε τα χέρια μας
καθώς σηκώναμε τα χέρια μας
καθώς τα κόκκινα μάτια μας
κι οι βραχνιασμένες μας φωνές
και οι πάλλουσες καρδιές μας
τάραζαν τη σιωπή
των υποταγμένων.

"Δυστυχώς οι αυταπάτες μας τελείωσαν"
σκέφτομαι
"πονάει η ζωή περισσότερο από το θάνατο"
ήθελα να σου πω.

***
ο πίνακας είναι του Νίκου Χουλιαρά

Το ποίημα της Όλιας

Κι αν αν-
Κι αν αν-

(Σαν μηχανάκι που αρνείται να πάρει μπρος ξεκινάω να γράφω μια υπόθεση (με υποθέσεις αρχινούν τα ποιήματα), όμως η φράση κόβεται κι επανεκκινεί, αρνείται να προσαρμοστεί σε ένα νόημα. Τόσο που μοιάζει, ημιτελής και επαναλαμβανόμενη καθώς είναι, σαν κελάηδισμα παράξενου πουλιού. Συνοψίζει το άφατο με ατόφια ασάφεια)

Κι αν ανθίζουν πάλι τα λουλούδια
εσύ δεν είσαι εδώ
να ξαπλώσεις δίπλα μου στο τσαλακωμένο λιβάδι

(και το ποίημα έφυγε
με μένα πάνω του)

***
ο πίνακας είναι του Fernand Léger

Το ποίημα του Σερίφ

Φύσηξε ξαφνικά αέρας μέσα μου

με πήρε και μ' έριξε στη σκιά μου
η σοφή:
σέρνεται στους δρόμους
κολλάει στους τοίχους
δεν περπατάει αμέριμνη
απόγευμα του χίλια εννιακόσια ενενήντα εφτά
στην Κορνίς
δεν την απασχολεί καμία θνητότητα
ούτε τη γρατζουνάει η μνήμη
ακόμη κι αν γλύφει,
δεν γεύεται
ένα χωνάκι παγωτό μαστίχα.

Φύσηξε ξαφνικά αέρας μέσα μου
και παλεύω τώρα να φύγω απ' τη σκιά μου
που δεν με αφήνει
με κρατά
με σφίγγει πάνω της
με πνίγει.

Πάντα εκείνη προσπαθούσα να αποφύγω
- μόνο τότε στην Κορνίς,
στην Αλεξάνδρεια...

***
ο πίνακας είναι του Seif Wanly

Το ποίημα του Ηλία

 

Το πρωί είδα στον δρόμο ένα νεκρό -
όχι κάποιον που πέθανε εκείνη τη στιγμή μπροστά μου
- ο Ηλίας είχε χρόνια φύγει...
Ίσως επειδή οι νεκροί δεν συχνάζουν
στα ποιήματα,
τον είδα
να παρκάρει το αυτοκίνητο που 'χε παλιά
πέρασε απέναντι στο δρόμο κι έφυγε
χωρίς να μου μιλήσει.
Κι έτσι, στα ποιήματα εννοώ,
καμιά φορά ακόμη κι οι νεκροί μπορούν να ζωντανεύουν.

***
ο πίνακας είναι του Μιχάλη Μανουσάκη

Το ποίημα της Μυρσίνης

Αγόρασες ποτέ ένα ποίημα;

Αν βγήκε λίγο παραπάνω στο ζύγι, το κράτησες;
Το πήρες πακέτο για το σπίτι
ή το διάβασες επιτόπου;
Το τύλιξες με λαδόκολλα ή με
πολυτελές χαρτί περιτυλίγματος;

"Γεια σας! Θα ήθελα ένα ποίημα για όταν νιώθω μοναξιά ή απελπισία. Έχετε κάποιο καλό, να "γράφει" ωραία επάνω μου; Και μην ξεχάσετε να μου βάλετε κάρτα αλλαγής. Τις προάλλες πήρα ένα ποίημα που το 'χα ξαναδιαβάσει. Σε τι θερμοκρασία πλένεται στο πλυντήριο αυτό το ποίημα; Με τα λευκά;"

Πηγαίνω τακτικά στα ποιηματοπωλεία. Ζητάω προφυλακτικά για ξεκάρφωμα κι επί τη ευκαιρία "ένα ποίημα παρακαλώ". Η υπάλληλος κατεβάζει το βλέμμα με νόημα. Βγαίνω στο δρόμο και πάω και δεν κρατώ τίποτα στα χέρια μου. Γιατί εν τέλει το ποίημα είναι ό,τι δεν μπορέσαμε ποτέ να αγοράσουμε.

(Την αγάπη, την ελπίδα, την ποίηση)

-----------
ποίημα αφιερωμένο στη Μυρσίνη (Ζορμπά)

***
Ο πίνακας είναι του Τάσου Μαντζαβίνου

Μόνο εσείς

Έχω φτιάξει με τις λέξεις ένα

δικό μου σπίτι
φυλάω εκεί μέσα
αμέτρητες βιβλιοθήκες
άστρωτα κρεβάτια
αναμνήσεις
και τους νεκρούς
κι όταν στον κήπο βγαίνω
τα λουλούδια και τα δέντρα και τη μάντρα γύρω ως τη θάλασσα
και τα ψηλά κυπαρίσσια
όλα ως τη μικρότερη λεπτομέρεια
κι ως την πλέον άγνωστη ασάφειά τους
όσα έχτισα με όσα
είπα κι όσα απέκρυψα
όσα ποτέ δεν υπήρξαν
κι όσα ολότελα κάποια στιγμή ξεχαστούν
τ' αγαπώ

Έχω φτιάξει με τις λέξεις ένα
σπίτι
κι έξω απ' αυτό ζω
Κανείς δεν ξέρει
ότι υπάρχει
- μόνο εσείς.

***
Ο πίνακας είναι του Τάσου Μαντζαβίνου