Το (πεζό) ποίημα του Νικόλα

Σήμερα είχε πολύ κύμα στη θάλασσα. Οι περισσότεροι άνθρωποι κάθονταν στην παραλία, βλέποντάς το να σκάει με πάταγο και σαν να είχαν ξεχαστεί εκεί. Έλεγες «κάπου αλλού έχει πάει το μυαλό τους, αλλά κι από 'δω δεν γίνεται να φύγει, σαν να μην μπορεί να διαλέξει την επόμενη σκέψη του». Μόνο τα παιδιά ήταν εκεί με το μυαλό και το σώμα τους και κυλιούνταν στης άμμου τα αφρισμένα στρώματα γελώντας και φωνάζοντας πως «έρχεται το μεγάλο, έρχεται το μεγάλο», αλλά νομίζω πως οι μεγάλοι γι' αυτό στέκονταν αμήχανοι και κάπως θλιμμένοι σήμερα στην παραλία: γιατί το μεγάλο κύμα είναι βουβό, αργό και ύπουλο, δεν κάνει πάταγο, μόνο σε πνίγει με τα χρόνια.

***

ο πίνακας είναι του Γιάννη Γαΐτη