Μνημείο πεσόντων - V

Οι άνθρωποι που μας έδιναν καραμέλες όταν ήμασταν παιδιά, η κυρα-Χριστίνα ή ο θείος ο Σπήλιος, έχουν χρόνια πεθάνει. Ίσως γιατί μεγαλώσαμε

Τις νύχτες στα όνειρά μου τρέχω στο σπίτι της με μια αρμαθιά «σκυλάκια» ή στο γαλάζιο αυτοκίνητό του στο ντουλαπάκι του συνοδηγού και η ψυχή μου γεμίζει εκείνη τη γεύση τη γλυκιά και λίγο παράνομη. Γι’ αυτούς εκεί ίσως να είμαστε ακόμη παιδιά.