Ένα παραμύθι για κοτσύφια

Επειδή με τις εμμονές μας πρέπει να είμαστε πολύ τρυφεροί:

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας κότσυφας που τον λέγαν Σταύρο.
Απέκτησε φωλιά και κοτσυφόπουλα και τόσο περήφανος αισθάνθηκε
που βγήκε και κάθονταν στο κλαδί καμαρωτός καμαρωτός!
Από μακριά έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους:
μπεκάτσες,τσίχλες,αηδόνια,τσαλαπετεινοί και παγώνια.
Από μακριά τον χαιρετάνε και από κοντά του λένε:
- "γεια σου, Σταύρο!"
- "δεν με λένε Σταύρο! μον' με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη!"

αλλάζει όμως ο καιρός ... να βροχές! να χαλάζια! να κεραυνοί!
πάει η φωλιά! παν' τα κοτσυφόπουλα! παν' όλα ...
βγήκε και κάθονταν στο κλαδί μονάχος....
Και από μακριά έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους:
μπεκάτσες,τσίχλες,αηδόνια,τσαλαπετεινοί και παγώνια.
Από μακριά τον χαιρετάνε και από κοντά του λένε:
- "γεια σου Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη!"
- "δεν με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη...
μόνο Σταύρο με λένε ... μόνο Σταύρο..."