Ένα κεράκι για το "Βιβλιοθηκάριο"

Πολλά θα ήθελα να σχολιάσω.
Ας πούμε:
-Χωρίς σαρδάμ είπε ο πρωθυπουργός τη φράση: «η δημοκρατία δεν τρομοκρατείται». Κάποιος στην παρέα σχολίασε πως ο Παπανδρέου δεν έκανε σαρδάμ γιατί η φράση είναι μικρή. Ωστόσο έχω κολλήσει στον… προβληματισμό: ακόμη και αν δεν τρομοκρατείται (το συζητάμε…), είμαστε σίγουροι και ότι δεν τρομοκρατεί;
- Ο σύντροφος Φώτης Κουβέλης βγήκε για μια ακόμη φορά και ανακοίνωσε τις απόψεις του στον τύπο πριν τις συζητήσει με το υπόλοιπο κόμμα. Και μετά σου λέει ο Αλαβάνος ότι πρέπει να σπάσουν οι μηχανισμοί… Μα αυτό δεν είναι κόμμα καλά-καλά, θα είναι μηχανισμοί; Πότε θα αφήσουν τον Αλέξη ελεύθερο να λειτουργήσει ως πρόεδρος; Τον έχουν κάνει (Ρεύμα και Ανανεωτικοί) μαριονέτα για τα κανάλια και τις δημόσιες σχέσεις.
- Έφυγαν οι καλικάντζαροι
- Πέθανε ο ιχνευτής Κώστας Βουκελάτος. Στο χώρο του βιβλίου υπάρχουν ακόμη, όσο και αν λιγοστεύουν, άνθρωποι με μεράκι, ήθος και πολιτισμό.
........
Συμπληρώνω ένα χρόνο σε αυτό το σπίτι, το «Βιβλιοθηκάριο». Το έχτισα με τα χέρια μου, είναι δικό μου και κοντολογίς είναι εγώ. Είχαν προηγηθεί «οι Ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες σε Μαρασμό». Σε μια πρόσκαιρη παύση τους γεννήθηκε αυτό το blog και συνεχίζει μετά το οριστικό τους κλείσιμο.

Είναι έθιμο λοιπόν στη… Βλογάνδη να γιορτάζεις τα ιστο-γενέθλιά σου. Ο «βιβλιοθηκάριος» γεννήθηκε από κάποια ασίγαστα δημοσιογραφικά απωθημένα. Επίσης έπρεπε επιτέλους να πω αυτά που τόσα χρόνια κράταγα μέσα μου για τη δουλειά μου στις βιβλιοθήκες και τα αρχεία πιο άμεσα- πιο δεικτικά από ό,τι στο ιστολόγιο μιας ομαδικότητας. "Έπρεπε" να σχολιάσω τα μικρά της καθημερινότητας και τα μεγάλα της κοινότητας χωρίς να αναπαράγω τον Τύπο αναμασώντας τα στεγανά του.

Χρωστάω στην ιστολογική προϊστορία την εγκυμοσύνη του «Βιβλιοθηκάριου». Στο Doncat του Νίκου Δήμου (μια φοβερή παρέα που ξεσκόνιζε όψεις των πραγμάτων με κύριο στόχο το διάλογο και όχι τη συμφωνία υπό τη μαεστρική καθοδήγηση του Δήμου), τη wicked librarian της Γ. Κατσαρού (ο οπτιμισμός και η ευγένειά της συχνά με εκνεύριζαν (!!!), αλλά πάντα επέστρεφα για να σχολιάζω) και άλλους που παρακολουθούσα για μήνες ως αναγνώστης και σχολιαστής (For Information Scientists and... others/Αφροδίτη Φράγκου, Tobaccorri, Information avenger, κ.α.)


Στην πρώτη μου ανάρτηση εδώ έγραφα ότι αυτό το blog είναι: «μία εφημερίδα τοίχου, παρά ένα προσωπικό ημερολόγιο. Αφιερωμένο σε όσους αγωνίζονται για μια επώδυνη αξιοπρέπεια και όσους δεν παίζουν κρυφτό στην αλήθεια. Επώνυμες και όχι ψευδώνυμες ή ανώνυμες οι θέσεις και οι απόψεις. Επίσης σαφείς και γιατί όχι απόλυτες. Συνδιαλέγονται, αλλά δεν διαπραγματεύονται. Και στην τόλμη τους κρίνονται». Νομίζω το τήρησα. Και σίγουρα θα συνεχίσω. Θα δημοσιολογώ με το ίδιο μεράκι και το ίδιο πείσμα, γιατί είμαι «καταλογογράφος, ταξιθέτης ή διαθέτης της καθημερινότητας και υπηρέτης μιας τέχνης απολαυστικής και παραγνωρισμένης».