Όλα τα παραμύθια έγιναν κάποτε, ποτέ τώρα ή στο μέλλον. Ακόμη και τα παραμύθια που δεν έχουν ακόμη γραφτεί.Εξ αυτού συμπεραίνεται:
1. Κανένα παραμύθι δεν εξελίσσεται την ώρα που γράφεται. Ούτε βέβαια την ώρα που διαβάζεται.
2. Τα παραμύθια φυτεύουν το παρελθόν για να θερίσουν το μέλλον.
3. Αν και ο χρόνος περνάει, η απόστασή μας από το χρόνο των παραμυθιών δεν μεγαλώνει.
Εκ του τελευταίου συνάγεται: Σέρνουμε μαζί μας τα παραμύθια βαδίζοντας προς το τέλος του χρόνου, όπως οι κατάδικοι σέρνουν τις αλυσίδες τους. Τα παραμύθια ακούγονται τις νύχτες που κυκλοφορούμε στα όνειρά μας.
Είναι κι ένα παραμύθι που γράφεται τη στιγμή που συμβαίνει και γράφεται και γράφεται..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το παραμύθι τα έχει όλα: περιπέτειες, λαχτάρες, κακιές μάγισσες και καλά ξωτικά, ταξίδια σε τόπους και ανθρώπους, στιγμές δύσκολες, από μηχανής θεούς, στιγμές όμορφες. Όλα τα έχει.
Κι αν ρίξεις μια ματιά στη μικρή και στη μεγάλη πριγκίπισσα και στον μικρό πρίγκιπα που έχεις στην αγκαλιά σου, ε τότε θα καταλάβεις ότι εσύ είσαι ο βασιλιάς του δικού σου παραμυθιού.
Μπαγάσα (δις!)...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο παραμύθι που αναφέρεις Τσαλαπετεινέ γίνονται οι αφηγήσεις όλων των άλλων παραμυθιών που γράφτηκαν και αφορούν σε αυτή τη "μια φορά κι έναν καιρό". Και εδώ που τα λέμε... η ζωή μας είναι η μόνη ρεαλιστική αφήγηση....
Οι κατάδικοι ίσως και απελευθερωθούν κάποτε από τις αλυσίδες τους, από τα παραμύθια όμως;
ΑπάντησηΔιαγραφήμην περιμένεις σχόλιο στο σχόλιο γρηγόρη... μην περιμένεις σχόλιο στο σχόλιο....:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως δεν επιδέχεται σχολίων το ποστ σου, αφού η κατακλείδα σου "θερίζει".
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Εσύ κι ο Τσαλαπετεινός πολύ μας δυσκολεύετε τους λοιπούς πτωχούς τω πνεύματι σχολιαστές. :P
Εγώ τι σχέση έχω με το πουλί; Πάντως σχετικά με το πνεύμα... άσε καλύτερα... από το "πνεύμα υπάρχει" φτάσαμε στο "μαζί το φάγαμε" :)
ΑπάντησηΔιαγραφή"Εγώ τι σχέση έχω με το πουλί;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα είσαι ο μόνος που το φωνάζει μπαγάσα και το πουλί το χαίρεται. (δις)