Ο Χριστός σταυρώνεται ξανά και ξανά...

Επιτρέπω κάποιες μικρές (παρα)πολιτικές εμπάθειες σε μένα εδώ μέσα...

Μου προκαλεί γέλια το γελοίο του πράγματος, όταν κάποιος "εκπεσών" πολιτικός ανήρ επικαλείται τη μοίρα του Χριστού ευελπιστώντας στην... ανάστασή του.

Ο Αλέκος Αλαβάνος πριν από ενάμιση χρόνο είχε δηλώσει σχετικά με την πορεία του από τον ΣΥΝ στο ΣΥΡΙΖΑ: ..." Για μένα έγινε το αντίθετο από τον Δάντη, όπου από το καθαρτήριο πας στον παράδεισο. Εγώ από τον παράδεισο της ηγεσίας πήγα στο καθαρτήριο. Μου δόθηκε όμως η δυνατότητα, στο διάστημα αυτό, να καταλάβω ότι υπάρχει ένας κόσμος με ανησυχίες, με ερωτηματικά, με κριτικές από τον οποίο είχα τις αποστάσεις μου όχι από σνομπισμό, δεν είναι τέτοια η αντίληψή μου, πες από φόρτο εργασίας. Ηρθε λοιπόν ένας σύντροφος του ΣΥΡΙΖΑ και μου είπε: «αυτό που χρειαζόσουν για να πας ακόμα πιο πέρα ήταν να ταπεινωθείς»". Χθες ο Παναγιώτης Ψωμιάδης αντιμετωπίζοντας την καταδίκη του σε 12μηνη φυλάκιση με τριετή αναστολή δήλωσε (σε πολλούς και εκτός των άλλων): «Εγώ περνάω το δικό μου Γολγοθά. Ο Χριστός σταυρώθηκε και αναστήθηκε. Να είστε βέβαιος και εγώ θα αναστηθώ». Έχω την αίσθηση πως η πολλή ηγεσία βλάπτει σοβαρά το πολιτικό ήθος. Θα πρόσθετα επίσης πως συχνά δεν... "κολακεύει" αυτούς που τη φορούν.