Δεν ξέρω αν μπορώ να στο εξηγήσω. Μερικές φορές με κατακλύζει η ποίηση. Και η ψυχή μου στομώνει. Ας πούμε, εδώ: σε ένα λήμμα του Εγκυκλοπαιδικού Λεξικού "Ήλιος" που αναφέρεται στην έννοια "έθνος".
Ή εδώ: σε ένα βιβλίο με τίτλο "το πετύμενον νινβίτ" που εκδόθηκε από Έλληνες στο Ροστόβ-Δον το 1931. Κακή η ποιότητα της έκδοσης, φτηνό χαρτί, με εικονογράφηση όμως. Κάποια ελληνάκια των Ποντίων ονειρεύτηκαν διαβάζοντάς το. 
Λέγεται "μαρμαρόκολλα" και χρωματίζει το μέσα των βιβλίων. Τη φτιάχνουν οι βιβλιοδέτες. Δες εδώ, σε ένα βιβλίο γαλλικό αλλά "a Londres" του 1772: 
Ένα χαρακτικό σε ένα βιβλίο παλιό, μια γαλλική μετάφραση ενός"πλαστού" Δον Κιχώτη που κυκλοφόρησε το 1614 στα ισπανικά ως έργο κάποιου Αλόνσο Φερνάντεθ ντε Αβεγιανέδα, και με τον οποίο τα "έβαλε" άσχημα ο Θερβάντες στον δεύτερο τόμο του Δον Κιχώτη του που κυκλοφόρησε το 1615...
Θα ήθελα μερικές φορές να καβαλάω τη ζωή και να την αφήνω να με πηγαίνει μακρυά από την πραγματικότητα και τη φαντασία...
Α, αυτά τα παλιά εγκυκλοπαιδικά λεξικά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλο το λήμμα είναι υπέροχο. Και έχει και ενδιαφέρουσα ιστορία ο "Ήλιος". Επίσης... αυτή η καθαρεύουσα, πρέπει να το παραδεχτούμε, έχει μια αρχοντιά μερικές φορές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν χρειάζεται να εξηγήσεις τίποτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ξέρεις, ζηλεύω που έχεις τη δυνατότητα να αγγίζεις καθημερινά τέτοιους θησαυρούς.
(Μια φορά μου έτυχε και μένα με χειρόγραφα του 14ου αιώνα από το Άγιο Ορος κι άλλη μια φορά, με κάτι ακόμα πιο παλιό...άσε δε λέω τίποτα περισσότερο, αυτό είναι θέμα για ανάρτηση)
Και βέβαια χαίρομαι πολύ που μοιράζεσαι τους καθημερινούς θησαυρού σου.
Σε δελεάζω το λοιπόν. Έλα να στα δείξω με αντάλλαγμα να γνωριστούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈγινε! Μετά το Πάσχα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι όμορφα... Μα δεν είναι σαν κοσμήματα μερικά βιβλία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤω όντι Ρίσκι. Και γώ δουλεύω σε.. κοσμηματοπωλείο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤσαλαπετεινέ: :)
Στο ξαναπεί πως ζηλεύω τη δουλειά που κάνεις; Νομίζω ναι, αλλά θα το ξαναπώ. Είσαι τυχερός! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ποίηση παντού θα θέλαμε πολλοί να τη βλέπουμε, γι αυτό χαίρομαι που μας κάνεις να βλέπουμε με τη ματιά σου.
Οργανώνω ξεναγήσεις Ρενάτα...! Επίσης θα μπορούσες να φέρεις τους μαθητέςσου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε έκανες να ζηλέψω με τις ξεναγήσεις που τάζεις ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να σκεφτείς ότι πήγαινα σχολείο κάτι τέτοια τα έβλεπα όχι με συμπάθεια ...
Τώρα που μεγάλωσα (ακόμα και αυτό που λες για την καθαρεύουσα συμφωνώ) άλλαξα, αλλά δεν μπορώ να κάνω πολλά πράγματα.
Βλέπεις είμαι πολύ μακρυά από τα "κέντρα" ...
Μια Πολύ Καλημέρα και Καλό Σαββατοκύριακο !
Με χαροποιεί το σχόλιό σου. Θα βρω τρόπο να καλύψω την αποσταση...
ΑπάντησηΔιαγραφή(μας περιμένουν πολλά μεγαλώνοντας Φάρε ένα από αυτά είναι η ωριμότηα νομίζω να βλέπουμε την ομορφιά σχεδόν παντού).
Καλή σου μέρα
Εχμ, συγγνώμη κι όλας, αλλά κανονίζεις συνάντηση με τον τσαλαπετεινό και σε 'μας δε λες τίποτα; Και όχι μόνο αυτό, αλλά το κανονίζεις και μες στα μούτρα μας. Shame on you! Παρακαλώ βάλτε με κι εμένα μέσα, ραντεβού στο παγκάκι της Βικτώριας αμέσως μετά το Πάσχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον τίτλο σου θέλω να πω, που άμα έχεις μάτια να δεις, την βρίσκεις την ποίηση, όπου κι αν είναι κρυμένη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ χαίρομαι (που είσαι έτσι, που υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι), πολύ!
lemon σε ευχαριστώ. Την ποίηση τη βρίσκω και στους φίλους, σαν αυτούς εδώ που προηγούνται του σχολίου σου. Και με τος οποίους όντως πρέπει να γίνει μια σύναξη. Ίσως σε ένα παγκάκι στην πλατεία Βικτωρίας..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σημαντικό είναι ότι όλοι αυτοί οι θησαυροί πέφτουν στα κατάλληλα χέρια και όχι στη λήθη! Σ'ευχαριστούμε Γιώργο που τα μοιράστηκες μαζί μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι θα γινόταν αν έπαιφταν σε "ακατάλληλα" χέρια ggk; Ο γκρηνιάρης μέσα μου εξεγείρεται: δεν μπορεί να εξαρτώνται τέτοιοι θησαυροί από την τύχη. Πόσες βιβλιοθήκες δεν αποσύρουν υλικό (εντάξει όχι του 1700!), χωρίς πολιτική και κριτήρια; Δυστυχώς ξέρω αρκετές...
ΑπάντησηΔιαγραφή