Οι βιβλιοθήκες είναι από τα βασικά και πλέον εύκολα θύματα των περιστολών των δαπανών για την παιδεία και τον πολιτισμό σε παγκόσμια κλίμακα. Εκατοντάδες κλείνουν τον τελευταίο χρόνο σε Ευρώπη και Αμερική. Είναι επομένως χρήσιμο να βρεθούν τρόποι και οι δράσεις τους να συνεχιστούν, και να προσαρμοστούν στα νέα κοινωνικά δεδομένα και να εξασφαλίσουν την απαραίτητη χρηματοδότησή τους πείθοντας για την αναγκαιότητα και το ρόλο τους. Τη μέγγενη σφίγγει και η έκρηξη της ψηφιακής τεχνολογίας και τα νέα μέσα επικοινωνίας, είναι επομένως διαρκής η αναζήτηση του νέου ρόλου των βιβλιοθηκών στο ψηφιακό περιβάλλον. Πρέπει να αντέξουν στη διπλή επίθεση του αύριο και του σήμερα, αν θέλουν να προστατέψουν το πολύτιμο αγαθό της ελεύθερης πρόσβασης στη γνώση και τον πολιτισμό που υπηρετούν.
Στις 6 και 7 Οκτωβρίου διεξήχθη στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών το 7ο Διεθνές Συνέδριο που οργάνωσε η Οργανωτική Επιτροπή Ενίσχυσης Βιβλιοθηκών με θέμα τον επαναπροσδιορισμό των υπηρεσιών των Βιβλιοθηκών σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Ενδιαφέρον το θέμα και βιωματικά επίκαιρο, αμήχανος και γενικόλογος ωστόσο ο προβληματισμός που κατατέθηκε.
Οι περισσότεροι Έλληνες ομιλητές στάθηκαν αμήχανοι απέναντι στις τρέχουσες εξελίξεις: ο Γιώργος Ζάχος (διευθυντής της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου Βιβλιοθηκών του Υπουργείου Παιδείας) προσπάθησε να μιλήσει για τη θεσμική θωράκιση που ακόμα δεν έχει επιτευχθεί. Ο «σταρ» Γιάννης Τροχόπουλος (διευθυντής της βραβευμένης Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Βέροιας) είπε πως δεν τον (;) αφορούν όσοι διαμαρτύρονται γιατί οι διαμαρτυρίες δεν είναι δημιουργικές, ενώ διαφημίζοντας τη χορηγία του Ιδρύματος Νιάρχου, με το οποίο συνεργάζεται, είπε πως «η Νέα Εθνική Βιβλιοθήκη θα εγκαινιάσει τη νέα εποχή στα πολιτιστικά πράγματα της χώρας μας» (;). «Ικανοποιητικά» χαρακτήρισε τα (αμφιλεγόμενα πάντως) στοιχεία της έρευνας που διεξήχθη από την εταιρεία Future Library σχετικά με τις δημοτικές και δημόσιες βιβλιοθήκες η Εύα Σεμερτζάκη (αναπληρώτρια προϊσταμένη της Βιβλιοθήκης της Τράπεζας της Ελλάδος), τα οποία ωστόσο φαίνεται πως θα αξιοποιηθούν για τη οργάνωση δράσεων εκσυγχρονισμού τους. Ικανοποιητικό θεωρήθηκε το γεγονός ότι το 67% των εν λόγω βιβλιοθηκών έχει ολοκληρωμένα συστήματα βιβλιοθηκών, το 1/3 online καταλόγους, το 58% ιστότοπο ή τέλος ότι το 55% του προσωπικού τους είναι ειδικευμένο! Εντυπωσιακά στη σαφήνεια και ενάργειά τους ήταν τα δεδομένα των Μαρίας Κορκίδη και Δέσποινας Μέλλου διευθυντριών των δημοτικών βιβλιοθηκών Κερατσινίου και Χαϊδαρίου αντίστοιχα, οι οποίες αναφέρθηκαν στις δυσμενέστατες συνέπειες της εφαρμογής του «Καλλικράτη» στις υπηρεσίες των δημοτικών βιβλιοθηκών παρέχοντας και πολλά στατιστικά στοιχεία για την κατάσταση στην οποία αυτές βρίσκονται. Η παρουσίαση της Ελένης Μπενέκη από το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς ήταν μπαγιάτικη και άσχετη με το θέμα του συνεδρίου, αφού στην ουσία αναφέρθηκε στο πρόγραμμα της Τράπεζας για τη δημιουργία θεματικών μουσείων. Εντός θέματος και με δυναμική ήταν η ομιλία της Μαρδίτσας Ζεκεντέ-Καρέντζου (διευθύντριας της Αιαντείου Δημόσιας Βιβλιοθήκης Αταλάντης), η οποία αναφέρθηκε στη χρόνια προσπάθεια της Βιβλιοθήκης να αξιοποιήσει στην παραγωγή πολιτιστικού προϊόντος το ανθρώπινο δυναμικό και τους συλλόγους της περιοχής με εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Οι ξένοι συνάδελφοι χωρίστηκαν σε δύο κατηγορίες:
Η Αμερικανίδα Diane Kresh (διευθύντρια της δημόσιας βιβλιοθήκης Arlington, Virginia) με επικοινωνιακή ευχέρεια μας μίλησε με έμφαση για τις τεχνολογικές προκλήσεις της νέας εποχής και το marketing, που πρέπει να διέπει τη λειτουργία των βιβλιοθηκών προκειμένου να εξασφαλίζουν χρηματοδότηση. Ομολογώ πως βρέθηκα σε πειρασμό όταν μας είπε πως ο ετήσιος προϋπολογισμός της μειώθηκε στα 10 εκατ. δολάρια να ρωτήσω την Αντωνία Αράχωβα, που ήταν στο πάνελ, ποιος είναι ο προϋπολογισμός της Εθνικής Βιβλιοθήκης, της οποίας προΐσταται ως αναπληρώτρια διευθύντρια.
Στον αντίποδα του αμερικανικού καταναλωτικού προτύπου ήταν η ομιλίες των Ευρωπαίων, τους οποίους η Κρίση έχει στρέψει σε διάφορες τεχνικές χρηματοδότησης. Ο Γερμανός Klaus-Peter Bottger (διευθυντής της δημοτικής βιβλιοθήκης του Essen) χαρακτήρισε τις βιβλιοθήκες αναπόσπαστο τμήμα της λειτουργίας της κοινότητας και μας μίλησε για τα συνεργατικά σχήματα ιδιωτικού-δημοσίου τομέα σε κτιριακά πρότζεκτ των γερμανικών βιβλιοθηκών – η στελέχωση και το περιεχόμενο των οποίων δεν αντιμετωπίζουν ωστόσο ακόμη σοβαρό πρόβλημα. Ο Ιταλός και ελληνομαθής Aldo Pirola (διευθυντής του συστήματος δημοσίων βιβλιοθηκών στο Μιλάνο), αφού χαρτογράφησε με πληθώρα στοιχείων τις επιπτώσεις της κρίσης στις βιβλιοθήκες της Ευρώπης και της Αμερικής, αναφέρθηκε στα δίκτυα βιβλιοθηκών, αλλά και στην αξία της εξωστρέφειας: το λόμπιγκ, την ανάδειξη των δράσεων, τη βελτιστοποίηση τω υπηρεσιών, τον εξορθολογισμό των εξόδων και το συντονισμό των δράσεων. Δυσοίωνη αλλά πεισμωμένη ακούστηκε η Ολλανδή συνάδελφος Ankie Kesseler (διευθύντρια της βιβλιoθήκης του Dodrecht), η οποία αφού μας ανέφερε ότι επίκειται το κλείσιμο 400 από τις 1000 βιβλιοθήκες της Ολλανδίας (που «δυστυχώς έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια, φιλελευθεροποιείται, ξεχνάει τον πολιτισμό, δίνοντας έμφαση στα οικονομικά στοιχεία»), αναφέρθηκε και αυτή με έμφαση στο λόμπινγκ (ως «κίνημα» και ως στοχευμένη πίεση»), αλλά και στην ελκυστικότητα των χώρων που θα αυξήσει την «πελατεία μας» («ας μοιάσουμε με καταστήματα»). Με εντυπωσίασε η Kessler και θα κρατήσω το κλείσιμο της ομιλίας της: «Πρέπει η βιβλιοθήκη να γίνει φάρος για τους ανθρώπους που θα περάσουν τόσα δεινά λόγω της κρίσης».
Το συνέδριο («φτωχό» σε σχέση με άλλες χρονιές) έδειξε πως ναι μεν δεν είμαστε έτοιμοι ως παγκόσμια κοινότητα να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες της Κρίσης στα ιδρύματα και τους θεσμούς του πολιτισμού, διερευνούμε όμως και δοκιμάζουμε τεχνικές για να μειώσουμε τα προβλήματα. Στην Ελλάδα τα πράγματα εξελίσσονται ραγδαία μετά το κλείσιμο των παιδικών και των σχολικών βιβλιοθηκών και τα προβλήματα λειτουργίας των ακαδημαϊκών.
Έκανα μία πρόταση στο κλείσιμο του συνεδρίου και νομίζω πως θα αρχίσει να δουλεύεται: τον ορισμό μιας «ημέρας δράσης των βιβλιοθηκών», μιας μέρας που βιβλιοθήκες και βιβλιοθηκονόμοι θα βγούμε με κάθε μέσο στην κοινωνία για να μιλήσουμε γι΄ αυτά που κάνουμε και γι΄ αυτό που υπερασπιζόμαστε: την ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση. Μια μέρα που θα βγούμε λόγω και έργω να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια της δουλειάς μας μπροστά σε ό,τι κυνικά φαίνεται να την απειλεί. Μια ημέρα που θα οργανωθεί από όλους μας.
Τα σχόλια που άκουσα και γω γι αυτό το "συνέδριο" ήταν παρομοίως απογοητευτικά για την ουσία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως θα σταθώ σε ένα περιστατικό που εσύ θα το ξέρεις καλύτερα ως αυτήκοος μάρτυς του. Για κείνη τη βιβλιοθήκη που συνεργάστηκε με τους σκύλους-οδηγούς, για να βοηθήσουν τα παιδιά με δυσκολία στην ανάγνωση.
Όσοι το ακούσαμε από τη φίλη - συνάδελφό σου - αναρωτηθήκαμε το ίδιο πράγμα: Αν τολμούσε κάποιος να προτείνει κάτι στοιχειωδώς παρόμοιο, θα τον έλεγαν παλαβό και θα τον απομόνωναν ως στοιχείο που "χαλάει την πιάτσα".
Κι δυστυχώς έχω δει πολλούς απ αυτούς που νοιάζονται για την "πιάτσα", να διαδηλώνουν ενθέρμως για το κοινό καλό, την παιδεία, τον πολιτισμό...
Καλημέρα!
Καλημέρα Γιώργο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλή αποτύπωση του κλίματος που επικρατεί στις βιβλιοθήκες του κόσμου και όχι μόνο σ' αυτές.
ξέρεις... για να φτάσεις να θεωρείς αυτονόητο κάτι τέτοιο θα πρέπει (δυστυχώς) να έχεις θεωρήσει αυτονόητα και πολλά άλλα. Ωστόσο στην Ελλάδα δεν θα μας έκανε εντύπωση μια τέτοια φροντίδα, ακόμη και αν δεν έχουμε φτάσει τις βιβλιοθήκες μας στο σημείο να εφαρμόζουν τέτοια προγράμματα. Παραδείγματος χάριν για τα άτομα με προβλήματα όρασης υπάρχει μέριμνα σε αρκετές ελληνικές πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες χρόνια τώρα
ΑπάντησηΔιαγραφή..«Πρέπει η βιβλιοθήκη να γίνει φάρος για τους ανθρώπους που θα περάσουν τόσα δεινά λόγω της κρίσης»..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πιστεύω ακράδαντα αυτό, αλλά αναρωτιέμαι πώς μπορεί να γίνει?
Η βιβλιοθήκη του Λεωνιδίου έκλεισε πρόσφατα γιατί δεν είχαν χρήματα για τον υπάλληλο.Δεν πρόλαβα ούτε το βιβλίο που είχα δανειστεί να επιστρέψω.Η αλήθεια είναι οτι η κίνηση ήταν ελάχιστη, ο κόσμος δεν δείχνει το ίδιο ενδιαφέρον όπως άλλοτε.Οι ρυθμοί της ζωής δεν αφήνουν χρόνο για διάβασμα, το ιντερνετ είναι η εύκολη πρόσβαση στην πληροφορία, αλλά εγώ όλο και πιο συχνά γυρνάω σε κάτι παλιά βιβλία για να τα ξαναδιαβάσω, σε αντίθεση με την δυσκολία που έχω να διαβάζω μέσα από το Ιντερνετ.
Είναι θέμα συνήθειας άραγε ή μπορεί το βιβλίο να ξαναβρεί την παλιά του αίγλη?
Ντίνα σε διάβαζα το πρωί (παίρνοντας την τακτικη.. "πουλιθρίνη" μου) και αναρωτιόμουν για τη βιβλιοθήκη που φιλοξένησε την έκθεση ζωγραφικής που λες (με Ρέπα και Τσουκάτο κλείνουν βιβλιοθήκες;;;;). Αν λειτουργούσαν οι σχολικές βιβλιοθήκες (και με ειδικευμένο προσωπικό)θα καλλιεργούντανη αναγνωσιμότητα. Αν η βιβλιοθήκη του Λεωνιδίου είχε προσωπικό και προϋπολογισμό (στο μίνιμουμ έστω) να ήσουν σίγουρη πως άλλη θα ήταν η προσέλευση. Με τέτοια τοπική οικονομία μια δυναμική βιβλιοθήκη θα μπορούσε να προσφέρει και να κάνει πολλά. Δες το παράδειγμα της Αιαντείου της Αταλάντης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχεις άδικο Γιώργο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναλογίζομαι τον υπάλληλο που υπήρχε εκεί, πριν κλείσει η βιβλιοθήκη (δεν νομίζω να είχε καμία σχέση με το βιβλίο) και μάλλον δικαιολογείται η ερημιά της βιβλιοθήκης.
Όσο για τον προυπολογισμό για την λειτουργία της, είναι θέμα κακώς εννοουμένων προτεραιοτήτων.Δυστυχώς..
Υ.Γ.
Η δοσολογία της πουλιθρίνης δεν είναι για χόρταση!
Με μέτρο ..για να σε προλαβαίνω.
Γιώργο,
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστούμε για την ενημέρωση.
Ένας μικρός παραλληλισμός: μου θύμισαν, τα όσα ειπώθηκαν, ανάλογες επίσης συζητήσεις για τα Μουσεία και τις Πινακοθήκες. Υπερσύγχρονα, με γενναίες χρηματοδοτήσεις ενίοτε, αλλά άδεια όμως και αυτά, όπως και οι βιβλιοθήκες από κόσμο [εννοώ εκείνους που δεν είναι ερευνητές, κλπ].
Τελικά το θέμα είναι μόνο η χρηματοδότηση και ο υπερσύγχρονος ψηφιακός εξοπλισμός ή και κάτι "άλλο"; Και τελικά η ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση πόσο προβάλλεται σαν ένα από τα τελευταία δικαιώματα και δημόσιου χαρακτήρα αγαθά;