Η ποίηση δεν μονάζει. Στοχάζεται μεν, αλλά κυκλοφορεί στους δρόμους. Οι δρόμοι δεν είναι ο προορισμός, αλλά η ενδιάμεση απόστασή μας από τον προορισμό, κάποιες φορές ο δρόμος είναι ο τρόπος κάπου να πάμε. Κάποιες φορές δεν ξέρουμε το δρόμο, αλλά ξέρουμε τον προορισμό. Αν ξέρεις τον προορισμό, τον δρόμο δεν τον χάνεις. Συνηθίσαμε ίσως τα τελευταία χρόνια την ποίηση να γουργουρίζει στα μαξιλάρια του καναπέ. Ακόμη και έτσι να είναι, έρχεται πάντα η εποχή της αναπαραγωγής και η ποίηση αλητεύει στους δρόμους σαν τις γάτες.
Σήμερα, παγκόσμια μέρα της ποίησης, Έλληνες ποιητές θα βγουν πορεία στο δρόμο σε μια διαμαρτυρία ενάντια στην κρίση. Διφορούμενη και θολή νομίζω η κίνησή τους, η ποίηση ακόμη και όταν αφαιρεί, δεν γίνεται ασαφής. Όμως κάθε αρχή μοιάζει αβέβαιη μετά από τόσα χρόνια στο μαξιλάρι.
Αφιερωμένο στους ποιητές των δρόμων το σημερινό κείμενο. Φτιαγμένο με υλικά ποιημάτων που περπατούν στους δρόμους. Σε δρόμους που πήραν με τον καιρό το όνομα των ποιητών…
«ο δρόμος από κάπου αρχινά, κάπου τελειώνει. Όσοι τον διανύουν πάνε κάπου, ο ίδιος δεν πάει… Λες να φοβόμαστε στο βάθος ότι δεν υπάρχει δρόμος, ότι δεν υπάρχουν παρά σπίτια ή χωράφια ή δάση δεξιά κι αριστερά από μιαν έμμονη ιδέα που τη λέμε δρόμο;»
Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέπτη/ Αργύρης Χιόνης
«… και μόνον αυτός που έκανε τη νύχτα πολλές φορές τον ίδιο δρόμο, μόνον αυτός έμαθε πως δεν υπήρξε ποτέ δρόμος…»
Οι σάλπιγγες της Αποκαλύψεως/ Τάσος Λειβαδίτης
«Μ’ αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο έξω απ’ τα βιβλία: αυτά που τουρτουρίζουν στις γωνίες κι όλο καπνίζουν σαν φουγάρα…
… Γι’ αυτό και τα ποιήματα που ζούνε έξω απ’ τα βιβλία αγαπώ: εκείνα που ποτέ δεν νοιάστηκαν αν μου αρέσουν. Αυτά που περπατούν αδιάφορα έξω στο δρόμο με τα χέρια στις τσέπες και μ’ έχουνε έτσι κι αλλιώς χεσμένο.»
Τα ποιήματα στο δρόμο/ Νίκος Χουλιαράς
«…
Είταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ – δύσκολος δρόμος
Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος. Τον κρατάςόπως κρατάς το χέρι του φίλου σου και μετράς το σφυγμό
του
πάνω σε τούτο το σημάδι που άφησαν οι χειροπέδες.
Κανονικός σφυγμός. Σίγουρο χέρι.
Κανονικός σφυγμός. Σίγουρος δρόμος…»
Καπνισμένο τσουκάλι/ Γιάννης Ρίτσος
«Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
Κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώΝύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη
νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά…»
Πέντε μικρά θέματα/ Μανόλης Αναγνωστάκης
*η φωτογραφία είναι από μια πορεία στους δρόμους της Αθήνας τον Οκτώβριο του 2011...
Μ' άρεσε το "δρόμοι -ποιητές " κι όσα αποσπάσματα παρέθεσες. Το τελευταίο χτυπάει φλέβα και ξέρεις γιατί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα πάντως έχω διαβάσει τόση ποίηση που άξιζε τον δρόμο. :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ την άνοιξη αγαπώ πιο πολύ το Σεφέρη γιατί εμπνέει ματαιότητα-πόσο απών από το αφιέρωμα! γιατί;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι ἂν ὁ ἀγέρας φυσᾷ, δὲ μᾶς δροσίζει
κι ὁ ἴσκιος μένει στενὸς κάτω ἀπ᾿ τὰ κυπαρίσσια
κι ὅλο τριγύρω ἀνηφόρι στὰ βουνά.
Κι ἂν ὁ ἀγέρας φυσᾷ, δὲ μᾶς δροσίζει
κι ὁ ἴσκιος μένει στενὸς κάτω ἀπ᾿ τὰ κυπαρίσσια
κι ὅλο τριγύρω ἀνηφόρι στὰ βουνά.
Μᾶς βαραίνουν οἱ φίλοι
ποὺ δὲν ξέρουν πιὰ πῶς νὰ πεθάνουν.
Κι ἂν ὁ ἀγέρας φυσᾷ, δὲ μᾶς δροσίζει
κι ὁ ἴσκιος μένει στενὸς κάτω ἀπ᾿ τὰ κυπαρίσσια
κι ὅλο τριγύρω ἀνηφόρι στὰ βουνά.
αν η ποίηση είναι κατά πως είπαν το δάκρυ της ψυχής, οι δρόμοι θα χαν γίνει ποτάμια...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό βράδυ!
Στους δρόμους "Πατάτε με σεβασμό την άσφαλτο. Από κάτω της υπάρχουν πέτρες που ονειρεύονται κήπους."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα, Γιώργο!
γρηγόρης στ.
Χαίρομαι τόσο να βλέπω ταύτιση με τις αγαπημένες μου επιλογές σ' ένα ιδιαζόντως ενδιαφέρον κείμενο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνεισφέρω με μερικούς ακόμα στίχους:
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
(ΚΑΒΑΦΗΣ)
Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να στο πω,
άλλα είναι εκείνα π' αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.
(ΕΛΥΤΗΣ)
Καλή άνοιξη!
κ.κ.
@Ρενάτα: Μεγάλο πράγμα να περπατάς ξένος σε μια πόλη. Αυτό το ένοιωσα φαντάρος στα Γιάννενα.Χωρίς να γνωρίζω κανένα και χωρίς κανείς να με ξέρει...
ΑπάντησηΔιαγραφή@Χαμένο Επεισόδιο: δεν είμαι σίγουρος γι' αυτόν τον πληθωρισμό. Αλλά με παραξένεψε φέτος. Θέλω να πιστεύω πως αναδιπλωνόμαστε στις ποιότητές μας.
@Silent: δεν βρήκα κάποια αναφορά του στο δρόμο που να είναι μέσα στο πνεύμα και των άλλων ποιητών. Αλλά σήμερα αν έβαζα κάτι δικό του θα ήταν η "άρνηση" ή τα "επιφάνεια" μάλλον:
"
Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας/ ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της/βροχής/ σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς/,καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει."
@katabran: μα είναι ποτάμια οι δρόμοι. Εξάλλου δεν μπορείς δύο φορές να μπεις στο ίδιο ποτάμι...
@γρηγόρης: Αν θυμάμαι καλά, Χιόνης.
@κ.κ. ευχαριστώ για την εκτίμηση και τη συμβολή στους ποιητικούς δρόμους... :)
"We shall not cease from exploration
ΑπάντησηΔιαγραφήAnd the end of all our exploring
Will be to arrive where we started
And know the place for the first time.
Through the unknown, unremembered gate"
T.S.Eliot-Four Quartets
Ας συμβάλλω κι εγώ λίγο καθυστερημένα...