Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με τις επιστροφές. Οι επιστροφές
καταρχάς επιβεβαιώνουν ότι φύγαμε. Γιατί επιστρέφουμε, τι βρίσκουμε από αυτά
που αφήσαμε πίσω μας, τι παίρνουμε μαζί μας επιστρέφοντας στον προορισμό μας,
επιστρέφουμε σε ό,τι αφήσαμε ή σε ό,τι μας άφησε;; Έχουμε δικαίωμα να επιστρέφουμε
αυτή την εποχή ή οφείλουμε στο μέλλον μας μια πιο δυναμική κίνηση προς τα εμπρός;
Με τις επιστροφές μας αποδεχόμαστε τις ήττες μας ή γεμίζουμε το ρεζερβουάρ μας;
Οι απορίες αυτές μοιάζουν και είναι απλά
δρόμοι. Που δεν πήραμε.
Υπάρχουν και δρόμοι που πήραμε. Αφήνοντας πίσω τα μεγάλα,
στραφήκαμε στα μικρά. Ύστερα από ώρα έμοιαζαν εξίσου μεγάλα μες στην αυτονομία τους.
Όπως τότε που ήμασταν παιδιά και παίζαμε στον κήπο στην Κόρινθο…
Να ΄στε καλά να γυρίζετε πάλι στα μικρά, που όμως είναι μεγάλα. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε επιλογή είναι ένα σταυροδρόμι. Προχωράς αποκλείοντας, αλλιώς μένεις ακίνητος. Και οι επιλογές μας είναι, λίγο ως πολύ, ο χαρακτήρας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι επιστροφές κρύβουν μέσα τους (και) νοσταλγία. Αυτός που έφυγε, όσο και να θέλει, σπάνια έως ποτέ, είναι ό ίδιος με αυτόν που επιστρέφει.
http://www.youtube.com/watch?v=BX3Ztxtm6F4
κ.κ.
Κατσαμάκη, τί ομορφιές είναι τούτες? Ωραία ματιά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγνώμη μήπως φιλοξενείς το Μούργο στο μπλογκ σου ή τον Σάιλεντ; Για τις φωτογραφίες το λέω. Θα επιστρέψω να δω την απάντηση κι ίσως δευτερολογήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Σταυρούλα: Και όσο πιο μικρά τόσο πιο πολλοί χωράμε
ΑπάντησηΔιαγραφή@κ.κ.: η επιστροφή είναι κάπως σαν άνεμος, αποκαλύπτει σκεπασμένα από τη σκόνη του χρόνου αντικείμενα
@Dina Vitzileou: Παιδική...
@Τσαλαπετεινός: Αν σου πω ότι το ποστ ήταν σχεδιασμένο να αφιερώνεται στο Silent; Το πρωί είχα κάποια προβλήματα με τη φόρτωση των φωτογραφιών (έχω υπερβεί το όριο που μου δίνει η google), εκνευρίστηκα και αφού έκανα την ανάρτηση θυμήθηκα πως ξέχασα να γράψω την αφιέρωση. Είχα σκεφτεί δε, να το τιτλοφορήσω "Korinthos Sessions: I"...
Μπράβο Γιώργο, πολύ ωραίες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό ποιο σάιτ τις πήρες; :-)