Υπό το κράτος της Δεξιάς

Η γενιά μου δεν είχε ζήσει το κράτος της δεξιάς- αυτό το κράτος που «ο λαός δεν ξεχνά». Βίωμά μας ήταν  μόνο ο πολιτικός απόηχος ως σύνθημα. Δεξιές πολιτικές, φιλελεύθερες, αντιλαϊκές και βέβαια έζησε. Η κρατική και παρακρατική βία ήταν πάντα παρούσα, και κατά καιρούς έκανε τα ξεσπάσματά της (καταλήψεις του ΄91, Δεκέμβρης του ’08), όμως δεν ήταν κρατούσα, λειτουργούσε περισσότερο ως αντιδραστική εκτόνωση, παρά ως εμφανής τακτική επιβολής.

Ο λαός φαίνεται πως «ξέχασε» τι σημαίνει δεξιά στην Ελλάδα- μια νεότερη γενιά μεγάλωσε χωρίς καν τον απόηχο. Η αποπολιτικοποίηση των τελευταίων δεκαετιών εξοβέλισε τις πολιτικές αναφορές στο πυρ το εξώτερον, όχι μόνο γιατί όλες οι πληγές κλείνουν (και είναι νόμος της φύσης αυτός), αλλά και γιατί η πασοκική σοσιαλδημοκρατία δεν είχε πλέον ανάγκη να ενεργοποιεί τα προοδευτικά αντανακλαστικά του λαού – προτιμούσε να τα ναρκώνει – για να κυβερνάει.

Η γενιά μου ζει πια υπό το κράτος της δεξιάς- εδώ και τρία χρόνια, με έξαρση τους τελευταίους μήνες. Την πόρτα στην πολιτική της κρατικής και παρακρατικής βίας άνοιξαν ορθάνοιχτα οι πολιτικοί ταγοί του μεταπολιτευτικού συνθήματος για να περάσουν εύκολα οι γόνοι της- ο Σαμαράς και το ακροδεξιό κονκλάβιο των συμβούλων του.

Το κράτος της Δεξιάς ασκεί τη μόνη πολιτική που ξέρει, την πολιτική του φόβου, το κράτος της Δεξιάς βασανίζει, προπαγανδίζει, απειλεί, αλλοιώνει, τρομοκρατεί, χτυπάει, ξεσπώντας τόσων χρόνων παραγκωνισμό στο περιθώριο. Όχι μόνο αρνείται να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που γεννάει η οικονομική κατάρρευση (κάτι που δομικά εξάλλου δεν μπορεί να κάνει), αλλά επιδιώκει διά της βίας που ασκεί να εξαφανίσει την κοινωνική αντίδραση. Το κράτος της δεξιάς ξαναγεννιέται από τις χουντικές στάχτες του όταν ο Υπουργός Δημοσίας Τάξεως ισχυρίζεται πως αφού βασάνισαν τους κατηγορούμενους για ληστεία και τρομοκρατικές ενέργειες νέους, η αστυνομία 'έσβησε τα ίχνη βασανισμού τους στις φωτογραφίες "ώστε να προσομοιάζουν οι δράστες με την εικόνα που έχει ο μέσος άνθρωπος για να μπορεί κανείς να τους αναγνωρίσει..."

Στο κράτος της Δεξιάς, το αγκαλιασμένο με τις νεοφασιστικές ομάδες, οφείλουμε να απαντήσουμε με μαζικούς πολιτικούς αγώνες, υπερασπιζόμενοι την πρόοδο, τη δημοκρατία, την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Ένας λαός που ξέχασε το κράτος της Δεξιάς θα το θυμηθεί αναπόφευκτα στους δρόμους...