Ένας πράσινος αναπτήρας είναι πάνω στο τραπέζι. Γύρω του
ποτήρια με ρακή και μεζέδες και καραφάκια και καπνός και άνθρωποι που γελάνε,
μιλάνε, κοιτάζονται, αγγίζονται. Συχνά του αλλάζουν θέση, χέρια τον παίρνουν,
τον σηκώνουν ψηλά, αδειάζουν λίγο από τα μέσα του, χρησιμοποιούν λίγη από τη
φλόγα του και ύστερα αδιάφορα τον αφήνουν σε μια θέση. Ένας πράσινος αναπτήρας
πάνω στο τραπέζι κοινόχρηστος σχεδόν, για τούτο και μόνος. Η νύχτα βάθυνε.
Άδειασαν τα καραφάκια, τα ποτήρια, τα πιάτα και οι άνθρωποι. Εκείνος βάζει τον αναπτήρα στην τσέπη του, μπαίνει σε ένα ταξί,
φτάνει στο σπίτι, γδύνεται και ανάβει τσιγάρο. Είμαι ο αναπτήρας μου λέει και
παίρνει φωτιά.
***
ο πίνακας είναι του Χρόνη Μπότσογλου
***
ο πίνακας είναι του Χρόνη Μπότσογλου
Εντάξει, αφενός χαμογελάω που ο πράσινος αναπτήρας έγινε πρωταγωνιστής, αφετέρου ένα έχω να πω: είναι οι παρέες που μας πηγαίνουν μπροστά, κι αν αδειάσει κάποτε ο αναπτήρας, ελπίζω η παρέα να μην μας αδειάσει ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ευχή κι αυτή... θα πάρεις άλλον αναπτήρα. Εύκολο.
ΑπάντησηΔιαγραφήλάηκ λάηκ λάηκ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός δεν είναι ένας κοινός πράσινος αναπτήρας. Είναι φλόγα μεταμορφωτική. Ενίοτε, γίνεται κερί και γύρω του λέμε τραγούδια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μένει ποτέ ξεχασμένος. Όλο και κάποιο βλέμμα τον αναζητάει. Είναι εκεί; Είναι καλά;
Και όσο είμαστε εκεί και είμαστε καλά, γεμίζει κι είναι το σημείο αναφοράς μας. :)
την επόμενη φορά σπίρτα...που καίγονται ευωδιάζοντας...που πυρπολούν καρδιές και συνειδήσεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΑΝΑΠΤΗΡΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγά μην τον αφήσουμε να αδειάσει, αφού από μας γεμίζει :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο κείμενο, υπέροχος πίνακας...Τα απλά και τα κρυμμένα...
ΑπάντησηΔιαγραφή@Krotkaya: ένα σχόλιο πλήρες νοημάτων. Ευχαριστώ :)
ΑπάντησηΔιαγραφή@nefosis: το τοτέμ της φυλής μας ένας πράσινος αναπτήρας. Ύμνος της, ο "γυάλινος κόσμος"...
@roubinakiM: Ωχ θεέ μου: ένας μικρός Νέρωνας είναι ανάμεσά μας... μικρός (εντάξει...)
@spiral architect: εντάξει... νομίζω πως πρέπει να παραβρεθείς στην επόμενη σύναξη. Το αξίζεις...
@Polyanna: ό,τι μας γεμίζει κυνηγάμε να το αδειάσουμε... αυτό έχω εγώ να πω...
ΑπάντησηΔιαγραφή@Εύη Βουλγαράκη-Πισίνα: νομίζω πως χωράς στη φράξιά μας :)
Ένας αναπτήρας για όλους, καπνιστές και μη, η συμβολική φλόγα μας ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή@Σταυρούλα: καπνιστές και μη, καιγόμαστε...
ΑπάντησηΔιαγραφή