Εσύ συμφωνείς; Αν την ιστορήσεις, δηλαδή αφηγηθείς στις λεπτομέρειές της, μήπως και βρεις στοιχεία για να ερμηνεύσεις, να καταλάβεις, να απορρίψεις ίσως; Για σκέψου το...
@meril: πάντα το τέλος έχει μια αρχή... όλοι το ξέρουμε αυτό :)
@Κατερίνα Τοράκη: Το ποστ συνέπεσε με την 21η Απριλίου, ενώ οι ρίζες του είναι στιν 25η Μαρτίου και μια κουβέντα που έκανα με το γιο μου σχετικά με τις επαναστάσεις. Νομίζω πως οι επαναστάσεις είναι νεκρές όταν μετατρέπονται σε αφηγήσιμο γεγονός. Η χρησιμότητα ή ο στόχος της αφήγησης δεν αλλοιώνει αυτή τη διάσταση, ίσα-ίσα που την επιβεβαιώνει. Δεν ξέρω κατά πόσο η γνώση γεννάει επαναστάσεις, νομίζω πως τις γεννάει η ανάγκη. Σήμερα το πρωί σκεφτόμουν πως όλες οι τελευταίες εξεγέρσεις (Ένωση της Κύπρου το '60, καταλήψεις του '91, Δεκέμβρης του '08) έγιναν βέβαια χωρίς ισοβαρείς αφορμές, αποτέλεσαν εντυπωσιακές κοινωνικές εκρήξεις και δρομολόγησαν "άθελά" τους γεγονότα και στάσεις. Μου είχε κάνει εντύπωση η αμηχανία του Χομπσμπάουμ να ερμηνεύσει το Μάη του '68.
Νομίζω λοιπόν πως από τη στιγμή που ξεκινά η ιστόρηση ξεκινά και το παραμύθι, από τη στιγμή που ξεκινά η ιστόρηση η επανάσταση ούτως ή άλλως έχει τελειώσει (ακόμη και όταν εξελίσσεται παράλληλα και η ιστόρηση είναι η "προπαγάνδα"). Εκεί που πλέον το πράγμα έχει τελείως χαθεί είναι όταν η Επανάσταση διδάσκεται και μπαίνει και στην εξεταστέα ύλη στα σχολεία.
Πριν κοιτάξω σε λεξικό, πριν κατεβάσω ορισμούς (μαρξιστικούς ή άλλους) προλαβαίνω να πω πως είναι μια κοινωνική έκρηξη που αλλάζει τα πολιτικά, θεσμικά, εθνικά και ιστορικά δεδομένα, απελευθερώνοντας βίαια την απόλυτη βεβαιότητα αλλαγών από τους φορείς της... Λειψό, πολύ λειψό... πάω για ορισμούς τώρα...
Όχι Γιώργο, άσε τα λεξικά, έτσι ρώτησα, γιατί θυμήθηκα το στίχο του Αναγνωστάκη "Στα ψέματα παίζαμε". Είναι πώς νιώθεις βρε παιδί μου, απλά στον έστω και λειψό ορισμό σου, όπως τον λες, θα έβγαζα το βίαια, τι να κάνουμε. Διάβασα τελευταία και τον Ρούσση να μιλά για τον Γκράμσι και μπερδεύτηκα κι άλλο. Παράξενο; Ε, όπως το να ζητάς και να περιμένεις τον ορισμό της επανάστασης. Χαίρε!
μάλλον να την αρχίσεις....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ συμφωνείς; Αν την ιστορήσεις, δηλαδή αφηγηθείς στις λεπτομέρειές της, μήπως και βρεις στοιχεία για να ερμηνεύσεις, να καταλάβεις, να απορρίψεις ίσως; Για σκέψου το...
ΑπάντησηΔιαγραφή@meril: πάντα το τέλος έχει μια αρχή... όλοι το ξέρουμε αυτό :)
ΑπάντησηΔιαγραφή@Κατερίνα Τοράκη: Το ποστ συνέπεσε με την 21η Απριλίου, ενώ οι ρίζες του είναι στιν 25η Μαρτίου και μια κουβέντα που έκανα με το γιο μου σχετικά με τις επαναστάσεις. Νομίζω πως οι επαναστάσεις είναι νεκρές όταν μετατρέπονται σε αφηγήσιμο γεγονός. Η χρησιμότητα ή ο στόχος της αφήγησης δεν αλλοιώνει αυτή τη διάσταση, ίσα-ίσα που την επιβεβαιώνει. Δεν ξέρω κατά πόσο η γνώση γεννάει επαναστάσεις, νομίζω πως τις γεννάει η ανάγκη. Σήμερα το πρωί σκεφτόμουν πως όλες οι τελευταίες εξεγέρσεις (Ένωση της Κύπρου το '60, καταλήψεις του '91, Δεκέμβρης του '08) έγιναν βέβαια χωρίς ισοβαρείς αφορμές, αποτέλεσαν εντυπωσιακές κοινωνικές εκρήξεις και δρομολόγησαν "άθελά" τους γεγονότα και στάσεις. Μου είχε κάνει εντύπωση η αμηχανία του Χομπσμπάουμ να ερμηνεύσει το Μάη του '68.
Νομίζω λοιπόν πως από τη στιγμή που ξεκινά η ιστόρηση ξεκινά και το παραμύθι, από τη στιγμή που ξεκινά η ιστόρηση η επανάσταση ούτως ή άλλως έχει τελειώσει (ακόμη και όταν εξελίσσεται παράλληλα και η ιστόρηση είναι η "προπαγάνδα"). Εκεί που πλέον το πράγμα έχει τελείως χαθεί είναι όταν η Επανάσταση διδάσκεται και μπαίνει και στην εξεταστέα ύλη στα σχολεία.
Τι είναι επανάσταση;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν κοιτάξω σε λεξικό, πριν κατεβάσω ορισμούς (μαρξιστικούς ή άλλους) προλαβαίνω να πω πως είναι μια κοινωνική έκρηξη που αλλάζει τα πολιτικά, θεσμικά, εθνικά και ιστορικά δεδομένα, απελευθερώνοντας βίαια την απόλυτη βεβαιότητα αλλαγών από τους φορείς της... Λειψό, πολύ λειψό... πάω για ορισμούς τώρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι Γιώργο, άσε τα λεξικά, έτσι ρώτησα, γιατί θυμήθηκα το στίχο του Αναγνωστάκη "Στα ψέματα παίζαμε". Είναι πώς νιώθεις βρε παιδί μου, απλά στον έστω και λειψό ορισμό σου, όπως τον λες, θα έβγαζα το βίαια, τι να κάνουμε. Διάβασα τελευταία και τον Ρούσση να μιλά για τον Γκράμσι και μπερδεύτηκα κι άλλο. Παράξενο; Ε, όπως το να ζητάς και να περιμένεις τον ορισμό της επανάστασης. Χαίρε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει... δεν θα πήγαινα στα λεξικά ούτως ή άλλως
ΑπάντησηΔιαγραφή