Λέει λοιπόν κάπου ο Καββαδίας πως «οι αστερισμοί εκείνη τη νύχτα
ψιχάλιζαν φως». Σε ένα κείμενο για τον πόλεμο, για ένα πόλεμο, οι αστερισμοί
ψιχάλιζαν φως. Θέλω να έρθει πάλι η εποχή που τα κείμενα θα ψιχαλίζουν, γιατί κάθε
βράδυ, κάθε που τελειώνει η μέρα αυτό τον καιρό, σκουπίζουμε τις νεκρές μας λέξεις
και τις αδειάζουμε στα σκουπίδια.
Οι ψεύτικες λέξεις είναι αποτρόπαια ψοφίμια.
***
Η φωτογραφία είναι του Ralph Gibson
***
Η φωτογραφία είναι του Ralph Gibson
Διάβασα: οι αριστερισμοί, αντί για αστερισμοί. Η ομορφιά της φράσης αντιστάθηκε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυννεφούλα, κι εγώ το ίδιο διάβασα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως γιατί "Δεν είδα ποτέ πώς πεθαίνουν οι άνθρωποι. Γύρισα πάντα τα μάτια μου από το θάνατο. Μα φαντάζομαι..."
ΑπάντησηΔιαγραφή@Nefosis: ευτυχώς που είχε ξαστεριά δεν λες; Και δεν μας έκρυβε κανένα σύννεφο τους αστερισμούς...
ΑπάντησηΔιαγραφή@Theorema: Τι να κάνει και ο δόλιος ποιητής τελικά, όταν ο αναγνώστης γράφει τις δικές του φράσεις και τα δικά του νοήματα σε αυτά που διαβάζει...
@γρηγόρης στ.: με κάτι τέτοια εγώ εντυπωσιάζομαι, να το ξέρεις :)