Το Γενικό Συμβούλιο και η… Πολιτική Ηγεσία

Με ανακοίνωσή του το Γενικό Συμβούλιο Βιβλιοθηκών, Γενικών Αρχείων του Κράτους και Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης (το τελευταίο άνευ αντικειμένου…) τοποθετήθηκε πριν λίγες μέρες στο ζήτημα που έχει προκύψει σχετικά με την επικείμενη συγχώνευση δημοσίων βιβλιοθηκών και την απόλυση εργαζομένων σε αυτές.

Το εν λόγω Συμβούλιο είναι το ίδιο που δεν είχε τοποθετηθεί όταν η Άννα Διαμαντοπούλου, ως υπουργός Παιδείας, καλούσε τις βιβλιοθήκες να υιοθετηθούν από το ίδρυμα Νιάρχου, ειδάλλως τις απειλούσε με κλείσιμο λόγω έλλειψης κρατικής χρηματοδότησης.

Θα περίμενε κανείς σε μία τέτοια ανακοίνωση -αδήλωτο σε ποιους απευθύνεται- να υπάρξει μια σαφής, αυστηρή και αποφασιστική τοποθέτηση του εν λόγω συμβουλίου για όσα σχεδιάζονται στους διαδρόμους του υπουργείου, στο οποίο εξάλλου αυτό ανήκει. Θα περίμενε μια συνοπτική περιγραφή της σημασίας και του ρόλου των βιβλιοθηκών την εποχή αυτή της κρίσης. Θα περίμενε έστω μια αναφορά και στα ζητήματα Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, όμως…

Αντί αυτού έχουμε ένα φλύαρο και ανούσιο κείμενο που απαντάει σε «φήμες», τις οποίες ωστόσο δεν θεωρεί απλώς «φήμες», αφού τις σχολιάζει. Στο εν λόγω κείμενο αναφέρεται πως «λίγη» βοήθεια θα επιτρέψει στις βιβλιοθήκες να επιτελέσουν το έργο τους, το οποίο ορίζεται ως η διά βίου μάθηση και επανακατάρτιση των ανέργων και η στήριξη των μαθητών που αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες τους στο σχολείο». Πραγματικά εντυπωσιακή η πρόθεση των συναδέλφων να αντικαταστήσουν τον ΟΑΕΔ και τα σχολεία, όμως παραμένει απορίας άξιο το πώς πετυχαίνουν αυτές κάτι τέτοιο, αφού φαντάζομαι πως έχουν διατελέσει επαρκώς τις βασικές λοιπές λειτουργίες τους. Είναι δε ενδιαφέρον πώς αυτές πετυχαίνουν στη στήριξη των μαθητών, εκεί που το σχολείο και οι εκπαιδευτικοί αποτυγχάνουν.

Ύστερα επαναλαμβάνονται συνοπτικότατα οι θέσεις του Συμβουλίου σχετικά με την ανασυγκρότηση του συστήματος δημοσίων βιβλιοθηκών (αλλά και των δημοτικών…). Χωρίς να είναι πρόθεσή μου ο σχολιασμός αυτών των απόψεων, δεν μπορώ παρά να απορήσω για τη θέση τους σε μια τέτοια ανακοίνωση και τη συγκυρία που αυτές εκφράζονται. Δεδομένης της κοινής αίσθησης ότι ουδέποτε το Υπουργείο επεξεργάστηκε τις προτάσεις αυτές με πνεύμα κατανόησης και διάθεση στρατηγικής υλοποίησης, δεν μπορώ παρά να θεωρώ πως μπορούν εύκολα να στρώσουν το χαλί στους σχεδιασμούς του για τη συγχώνευση των βιβλιοθηκών (τη λεγόμενη «φήμη»…).

Το εν λόγω Συμβούλιο «ελπίζει» πως η "Πολιτική Ηγεσία" (τι "όμορφη" σημειολογία των κεφαλαίων αρχικών γραμμάτων) θα λάβει αποφάσεις με γνώμονα τις εισηγήσεις των ειδικών… Είναι βέβαια κοινώς αποδεκτό πως το ίδιο έκανε το Υπουργείο και άλλες φορές, όταν ανακοίνωσε τις συγχωνεύσεις των σχολείων, τις απολύσεις των εκπαιδευτικών, το κλείσιμο των σχολικών βιβλιοθηκών: σε όλα αυτά το Υπουργείο μάλλον ζήτησε τη γνώμη των ειδικών, οπότε δόκιμα το Συμβούλιο Βιβλιοθηκών «ελπίζει» πως και τώρα θα πράξει το ίδιο.

Το Συμβούλιο Βιβλιοθηκών δεν απαιτεί, δεν καλεί, απλά «ελπίζει». Καλή ελπίδα συνάδελφοι. Και ας είναι αυτό το κείμενο μια άδικη, σκληρή και μίζερη κριτική στις ανακοινώσεις σας.