Μαρτυρολόγιο (Ι)

Είναι μια γυναίκα μέσα στη νύχτα. Γύρω στα 60. Στέκεται όρθια μπροστά στην πόρτα μιας πολυκατοικίας και κοιτάζει το δρόμο σαν να περιμένει κάποιον που δεν έρχεται. Κρατάει μια πλαστική σακούλα, γεμάτη ρούχα μάλλον, στο ένα της το χέρι. Με το άλλο κλείνει κάπως το πανωφόρι της, ψηλά, κοντά στο λαιμό.

Την άλλη μέρα το πρωί δεν είναι εκεί. 

***

Είναι ένας άντρας που περιφέρεται όλη τη νύχτα γυμνός μέσα στο σπίτι του – το ιδανικό θα ήταν να πούμε πως είναι νεαρός, λεπτός και όμορφος. Είναι ένας γέρος όμως. Τα χέρια του, τον ανδρισμό, το βλέμμα του τα έχει νικήσει ο χρόνος. Μοιάζει να ανησυχεί. Κάθε λίγο πλησιάζει στο παράθυρο, κοιτάζει έξω, στρέφει το βλέμμα του ψηλά, προφανώς στον ουρανό, και ύστερα γυρίζει πάλι την πλάτη.

Σαν ξημερώνει, βγαίνει στο μπαλκόνι και ποτίζει τα λουλούδια του. 

***

Ο Φ. είναι βιβλιοθηκάριος – όλοι ξέρουμε πως δεν είναι πολύ καλά στα μυαλά του. Δουλεύει χρόνια στο αναγνωστήριο. Του ζητάς να σου φέρει ένα βιβλίο με αυτό το συγκεκριμένο ταξιθετικό αριθμό κι εκείνος επιστρέφει ύστερα από λίγο κρατώντας το στο χέρι. Αν σε συμπαθήσει θα σου φέρει συνήθως αυτό που του ζήτησες. Αν είσαι άντρας έχεις αυξημένες πιθανότητες να σε συμπαθήσει. Το πιθανότερο ωστόσο είναι να σου φέρει το διπλανό βιβλίο στο ράφι, σαν να επιμένει πως τίποτα δεν είναι στη θέση του, πως όλα, τα βιβλία και οι άνθρωποι και τα αισθήματα είναι παρατοποθετημένα. Μια μέρα μπήκε στο αναγνωστήριο ένας όμορφος νεαρός άντρας και ζήτησε από τον Φ. ένα βιβλίο.

Ο Φ. του έφερε ένα βιβλίο του 1903 με τίτλο «Ο ντροπαλός ερωτευμένος: κωμωδία εις πράξιν μίαν». Ο νεαρός του είπε πως έκανε λάθος!

***

Ο πίνακας είναι του Δημήτρη Τζαμουράνη