Ερωτευμένος προς υπηρέτριαν

Γιατί να βασανίζεσαι,
Ασπριδερή μου χήνα,
Με λίγδαις και με κάρβουνα,
Μέσα εις την κουζίνα;

Άκου τα πιάτα που βροντούν,
Όταν τα θερμοπλένης
Κι εγώ νομίζω πως σιγά
Τη σκάλα κατεβαίνης

Δεν είναι κρίμα κι άδικο
Σε νεια χαριστωμένη
Στο μαγερειό ξυπόλυτη
Τον τέντζερε να πλένη;

Πάρε με ΑΔΡΙΑΝΑ μου
Να σου βοηθώ στην πλύσι
Και να σου κουβαλώ νερό
Απ' το Βαθρακονήσι

***

σε ένα κολοβό βιβλίο του 19ου αιώνα που με δυσκολία και αβεβαιότητα κάπως ταυτοποίησες (μάλλον πρόκειται για το "Ελληνική Ανθολογία: ήτοι συλλογή των ελληνικών ασμάτων / υπό Ανέστη Κωνσταντινίδου. Εν Αθήναις: Καταστήματα "Ο Κοραής", 1883") βρίσκεις αυτό το ποίημα. Και λίγη ώρα μετά εύκολα ανακαλύπτεις πως είναι τραγούδι που εδώ θα ακούσεις σε μια ηχογράφηση του 1906: