Τα φώτα χαμήλωσαν. Κι εμείς γύρω του. Πήρε την κιθάρα στα χέρια. Τα πρώτα τινάγματα των χορδών της σαν σπασμοί οργασμού, σαν την πρώτη ανάσα μια γέννας. Πλησίασε στο μικρόφωνο κι άρχισε το αργόσυρτο τραγούδι του - σαν τον θάνατο αργόσυρτο.
Ύστερα κατέβηκε (ή εμείς σηκωθήκαμε). Τον κοίταξα και αναρωτήθηκα: "πού πήγε αυτός που ήταν μέσα του;"
***
Ένα κοριτσάκι με κοτσιδάκια, η Στέλλα, κι ένα αγοράκι με αμυγδαλωτά μάτια παίζουν κρυφτό
μέχρι τα βαθιά τους γεράματα
***
Μια νύχτα ένα κοπάδι λύκους τους έφαγε ένα πρόβατο.
Κανείς τους δεν το περίμενε!
***
(ο πίνακας είναι του Νίκου Χουλιαρά)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου