Το παραμύθι της σκηνής

Θέλω μια μέρα να ανέβω στη σκηνή ενός θεάτρου όλα γύρω να είναι μαύρα μόνο ένα φως κάθετα να φωτίζει τη σκηνή να βγάλω τα ρούχα μου και να γίνω γυμνός και να πω το παραμύθι της ζωής μου

Μια φορά ήταν ένας άνθρωπος που μεγάλωνε όσο μεγάλωνε κρύωνε όσο κρύωνε ντυνόταν ολοένα και με περισσότερα ρούχα

Το παραμύθι δεν θα έχει συνέχεια ούτε κάποιο απροσδόκητο τέλος μόνο η ζωή τελειώνει τα παραμύθια ποτέ

Στο τέλος όμως της παράστασης τα φώτα θα κλείσουν θα με τυλίξει το μαύρο γύρω μου  σαν μήτρα και θα αρνηθώ τη γέννησή μου κι αυτό θα είναι μια κορυφαία πράξη αντίστασης

Οι θεατές δεν είναι απαραίτητοι

***

ο πίνακας είναι του Daniel Barkley