Το παραμύθι του ηθοποιού

Μια φορά ήταν ένας άνθρωπος που έπαιζε στο θέατρο. Ήταν λοιπόν ηθοποιός και αναπαριστούσε τις ζωές των άλλων ανθρώπων. Όχι ολόκληρες, απλά ένα μέρος τους. Το πιο ενδιαφέρον ίσως, ή το πιο σημαντικό. Το πιο σημαντικό μέρος της ζωής των ανθρώπων είναι αυτό στο οποίο αποδεικνύεται ο λόγος της ύπαρξης τους. Ο λόγος ύπαρξης αυτού του ηθοποιού ήταν να αποδεικνύει το λόγο ύπαρξης των υπολοίπων ανθρώπων χρησιμοποιώντας τον παραμορφωτικό φακό της τέχνης του - αυτό είναι προφανές. Τα παραμύθια μοιάζουν με το θέατρο σε αυτό το σημείο, στην πύκνωση ή την εστίαση στη ζωή, γι’ αυτό και σε αυτό το παραμύθι ο άνθρωπος που έπαιζε θέατρο έχει λόγο να υπάρχει, αφού εντοπίστηκε κάπως ο σκοπός της ύπαρξής του.

Μια φορά ήταν ένας άνθρωπος που έπαιζε θέατρο. Σκοπός της ζωής του ήταν η αναπαράσταση της ζωής των άλλων. Η αναπαράσταση σε κάνει άνθρωπο μόνο, που μπαίνει και βγαίνει διαρκώς στις ζωές των άλλων. Πλάνητα, τσιγγάνο σε κάνει. Άπατρι. Οι ηθοποιοί δεν έχουν πατρίδα. Σχεδόν δεν υπάρχουν εκτός της παράστασης. Πατρίδα τους είναι κάθε φορά το έργο. Κάθε φορά, άλλο έργο. Οι ηθοποιοί  είναι τα σώματα που πάνε από ρόλο σε ρόλο, από έργο σε έργο. Μέχρι το τέλος.

Μια φορά ήταν ένας άνθρωπος που έπαιζε θέατρο. Σκοπός της ζωής του ήταν η αναπαράσταση της ζωής των άλλων. Όμως μια μέρα μπήκε σε έναν ρόλο από τον οποίο δεν ήθελε να βγει. Ήταν ένας μονόλογος. Ο μονόλογος ενός ευτυχισμένου ανθρώπου που έλεγε πως η ζωή είναι ένας μονόλογος ούτως ή άλλως. Πόσο ευτυχισμένος έδειχνε μέσα στο μονόλογό του!

Μια φορά ήταν ένας άνθρωπος που έπαιζε θέατρο. Σκοπός της ζωής του ήταν η αναπαράσταση της ζωής των άλλων. Όμως μια μέρα μπήκε σε έναν ρόλο από τον οποίο δεν βγήκε ποτέ. Κι έζησε αυτός καλά κι εμείς καλύτερα.

*** στη φωτογραφία απεικονίζεται ο Γερμανός ηθοποιός Adalbert Matkowsky