Το παραμύθι του κοινωνικού αυτοματισμού

Μια φορά κι έναν καιρό ένας όμορφος άντρας γύρω στα πενήντα, με ένα ιδιαίτερο, ενοχλητικά διερευνητικό και επιφυλακτικά αγενές, βλέμμα πήγε σε μια βιβλιοθήκη της Αθήνας και ζήτησε να μελετήσει κάποια βιβλία φιλοσοφίας των επιστημών. Κάθισε στο αναγνωστήριο για περίπου τρεις ώρες και φεύγοντας έγραψε στο βιβλίο επισκεπτών κάτω από το όνομα ενός άλλου χρήστη (που δήλωνε τραπεζικός υπάλληλος) τα εξής:

«Γεώργιος Α. Κ.      Άνεργος (υποθέτω λόγω κυρίων σαν τον ανωτέρω  επισκέπτη σας που έχουν καταντήσει τη ζωή μας παίγνιο και την ευγενή αξία μας εμπόρευμα).

- Τι τα θες. Σε μερικά παραμύθια δεν μπορείς να πεις "και ζήσαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα"

***

ο πίνακας είναι του Τάσου Μαντζαβίνου