Το παραμύθι της πορτοκαλιάς

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας άνθρωπος σε ένα σεντούκι. Βαθιά στο χώμα ζούσε, γιατί ήταν νεκρός και τους νεκρούς οι άνθρωποι τους φυτεύουν στο χώμα περιμένοντας μια μέρα να ανθίσουν. Κι αφού τα χρόνια περνούν και οι νεκροί δεν ανθίζουν, άλλος φωνάζει μέσα στο σεντούκι του, άλλος κλαίει, κι άλλος παραμένει πεισματικά σιωπηλός. Ο άνθρωπος αυτού του παραμυθιού όταν κατάλαβε πως πέθανε άρχισε να κάνει ποδήλατο στα παιδικά του χρόνια κάτι απογεύματα του Απρίλη με τις πορτοκαλιές ανθισμένες. Κοιμήθηκε στα ανθισμένα αγριοτριαντάφυλλα, έφτιαξε τούρτες από λάσπη, σκαρφάλωσε στις ρίζες των δέντρων, και τραγούδησε, τραγούδησε πολύ, μέχρι να αδειάσει η φωνή του, μέχρι να νυστάξει και να κοιμηθεί για πάντα.

Την άλλη μέρα άνθισε πάνω στον τάφο του μια πορτοκαλιά.

***

ο πίνακας είναι του Fernand Leger