Τα βλέμματα καμιά φορά

Τα βλέμματα είναι δρόμοι που φεύγουν 

Στρίβουν και χάνονται μακρυά

Δεν θα φτάσω ποτέ πριν απ’ αυτούς στην άκρη του κόσμου 

Αυτοί θα με οδηγούν, δεν θα ξεφύγω 

Θα τρέχω ξωπίσω τους 

Άλλοτε με λαχτάρα κι άλλοτε 

Με απελπισία 

Μια μέρα θα σταματήσω στη μέση του δρόμου νικημένος 

Θα ξαπλώσω στην ιδρωμένη άσφαλτο 

Και θα κλείσω τα μάτια 

Τα βλέμματα καμιά φορά είναι δρόμοι αδιέξοδοι

***

ο πίνακας είναι του John Rogers Cox