Ζούσε κάποτε ένας άνθρωπος. Το σπίτι του ήταν έξω απ' την πόλη, δεν ήθελε την πολλή συνάφεια με τους ανθρώπους και τα πάθη τους. Δεν παντρεύτηκε ποτέ, ούτε ποτέ κανείς τον είδε στα καφενεία και τις ταβέρνες να σκορπάει το χρόνο του. Μόνο καθόταν στη βεράντα του σπιτιού του κι άκουγε τα πουλιά. Τόσο πολύ τα άκουγε που έμαθε σιγά-σιγά τη λαλιά τους κι άρχισε δειλά να μιλάει μαζί τους. Περνούσαν τα χρόνια σαν τα πουλιά από τη γη του κι εκείνος μιλούσε με τα πουλιά, τα ρωτούσε για τα ταξίδια τους, γιάτρευε τους μικρούς καημούς τους, μάθαινε τα τεχνίσματά τους στο πέταμα. Μέχρι που μια μέρα άνοιξε κι αυτός τα χέρια του και χάθηκε στον ουρανό.
Όποιος μαθαίνει τη γλώσσα των πουλιών γίνεται πουλί.
***
ο πίνακας είναι του Umetaro Azechi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου